Maciej Gabała

Urodził się 26 lutego 1896 r. w Dąbrowie (Dąbrówce?) w Wielkopolsce. Syn Wawrzyńca, robotnika rolnego, i Marii z Nabosiaków. Brat Jana (zob.).

Ukończył szkołę powszechną (1910 r.), a potem dokształcającą.

W czasie I wojny światowej od 1915 r. w armii niemieckiej. Służył w niej do 1918 r.

Od 3 stycznia 1919 r. brał udział w powstaniu wielkopolskim. Następnie w WP.

Ukończył szkołę podchorążych i z dniem 31 sierpnia 1924 r. otrzymał stopień ppor. piech. Przydzielony do 56 pp, 31 sierpnia 1926 r. awansował na por. piech. 30 kwietnia 1936 r. przeniesiony do rezerwy lub w stan spoczynku.

W stopniu komisarza podjął służbę w Policji Państwowej.

30 sierpnia 1939 r. zmobilizowany do WP, służył w Ośrodku Zapasowym 16 DP. Uczestniczył w walkach m.in. pod Janowem Lubelskim, gdzie dostał się do niewoli niemieckiej, z której po kilku dniach zbiegł. Na rozkaz władz konspiracyjnych jesienią podjął służbę w tzw. granatowej policji w powiecie grójeckim. Jednocześnie uczestniczył w działalności SZP/ZWZ/AK ps. „Galik”, „Marek”.  Był szefem kontrwywiadu Obwodu AK Grójec ps. „Marek”. Aresztowany przez Niemców 17 marca 1944 r., 27 marca został odbity przez żołnierzy AK. Następnie uczestniczył w działalności konspiracyjnej na terenie powiatu rawskiego. 13 stycznia 1945 r. zatrzymany w łapance, po czym nierozpoznany został wywieziony do Niemiec, skąd w marcu zbiegł i powrócił do kraju.

Po zakończeniu wojny pracował w Bydgoszczy, a od października 1945 do końca 1949 r. był kierownikiem oddziału ogólnoprawnego Urzędu Wojewódzkiego w Szczecinie. Na początku 1950 r. aresztowany przez komunistyczne władze bezpieczeństwa, po ciężkim śledztwie był sądzony w procesie dowódców konspiracji w Grójcu.

Zmarł w 1952 r. w więzieniu.