Urodził się 17 marca 1881 r. w Dokudowie koło Lidy. Syn Kazimierza i Marii ze Świackiewiczów.
Ukończył studia prawnicze.
W czasie I wojny światowej w armii rosyjskiej. Był urzędnikiem wojskowym. Uczestnik Ogólnego Zjazdu Wojskowych Polaków w Piotrogrodzie (14-21 czerwca 1917 r.). Tam 21 czerwca został wybrany na członka Polskiego Wojskowego Komitetu Wykonawczego, zaś 10 lipca wiceprezesem Naczelnego Polskiego Komitetu Wykonawczego („Naczpolu”). Następnie został wyznaczony na stanowisko naczelnego komisarza I Korpusu Polskiego.
W niepodległej Polsce mieszkał w Wilnie. Pracował jako adwokat.
Podczas II wojny światowej jesienią 1939 r. aresztowany przez Sowietów w Wilnie i wywieziony w głąb ZSSR.
Zmarł po 1932 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
H. Bagiński, Wojsko Polskie na wschodzie 1914–1920, Warszawa 1921; Kalendarz informator sądowy na rok 1934, Warszawa brw; „Monitor Polski” nr 217/1932; Sprawozdanie Rady Adwokackiej w Wilnie za rok 1931/32, Wilno 1932; J. Tucholski, Straty wśród polskich oficerów i policjantów w świetle materiałów litewskiego Centralnego Archiwum Państwowego (czterdzieści krwawych dni rządów NKWD na Wileńszczyźnie), w: Zbrodnia nie ukarana Katyń-Twer-Charków, Warszawa 1996.