Urodził się 27 lipca 1882 r. we Lwowie. Syn Hersza i Freidy ze Starków.
Ukończyl V Gimnazjum Filologiczne w rodzinnym mieście (1902 r.). Następnie przez dwa lata studiował na Politechnice Lwowskiej, a później na Wydz. Filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego.
Po ukończeniu studiów pracował jako kierownik biura przemysłowego oraz był wydawcą i redaktorem czasopisma przemysłowo-handlowego we Lwowie.
Prawdopodobnie od 1912 r. działał w Polowych Drużynach „Sokoła”; ukończył I kurs drużyn we Lwowie.
W czasie I wojny światowej 27 sierpnia 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo służył w baonie uzupełniającym 1 pp LP kpt. Andrzeja Galicy, a od 1 listopada sprawował funkcję adiutanta komendy placu w Krakowie i Jabłonkowie. 24 lutego 1915 r. przeniesiono go na stanowisko zastępcy szefa do oddziału wywiadowczego przy Komendzie LP. Z dniem 4 czerwca mianowany chor. kanc. 14 września przydzielony do komendy placu LP w Piotrkowie i Kozienicach. Od 10 listopada 1915 aż do 9 kwietnia 1917 r. był oficerem w stacji zbornej LP w Budapeszcie (od 17 listopada 1916 do 31 marca 1917 r. w zastępstwie jej komendant). Następnie od 15 czerwca do 27 sierpnia sprawował funkcję zastępcy komendanta stacji zbornej LP w Rembertowie.
Podczas kryzysu przysięgowego przeszedł do armii austro-węgierskiej (15 września ? 1917 r.). W październiku ze względu na stan zdrowia uznany za trwale niezdolnego do służby frontowej.
Od końca listopada 1918 r. w WP. 5 grudnia w stopniu ppor. piech. przydzielony do kadry 5 pp leg w Radzyminie na stanowisko komendanta miasta. Od 11 lutego 1919 r. dowodził baonem zapasowym w kadrze pułku w Zegrzu, a następnie był szefem kancelarii kadry w Ostrowi. 3 października przeniesiony na stanowisko adiutanta do baonu zapasowego 6 pp leg, zaś 1 listopada został referentem w centralnym magazynie MSWojsk w Warszawie. 1 grudnia 1919 r. awansował na por. piech. Odkomenderowany do Oddz. II sztabu MSWojsk, sprawował funkcję referenta i kierownika wydz. plebiscytowego Górnego Śląska. Stopień kpt. piech. otrzymał ze starszeństwem z 1 kwietnia 1920 r. Od 15 sierpnia referent w Oddz. IV dowództwa 4 Armii. 1 listopada powrócił na stanowisko referenta do Oddz. II sztabu MSWojsk.
Po zakończeniu wojny 24 marca 1921 r. przydzielony do 21 pp. Z dniem 6 września przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. piech. ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 r.
Mieszkał w Warszawie. Pracował jako wyższy urzędnik w Państwowym Monopolu Tytoniowym.
Podczas kampanii 1939 r. ewakuowany wraz z pracownikami do Francji.
W 1941 r. zmarł śmiercią samobójczą w Lyonie.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 1924 r.) z Hanną Nałkowską, małżeństwo to było bezpotomne.
J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Oficerowie Legionów Polskich 1914-1917. Słownik biograficzny t. 1, Warszawa 2005; M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; Lista starszeństwa oficerów Legionów Polskich, Warszawa 1917; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934; K. Stepan, Prawie jak słownik, „Mars” t. 20/2006; A. Wais, Komenda Placu i Stacji Zbornej Legionów Polskich w Budapeszcie, „Panteon Polski” nr 12/1925.