Urodził się 12 września 1890 r. w Wągrowcu.
Ukończył szkołę powszechną i gimnazjum w rodzinnym mieście. Około 1912 r. przeniósł się z rodziną do Rogoźna.
Podczas I wojny światowej w 1914 r. zmobilizowany do armii niemieckiej, służył w niej do 1918 r. 11 listopada powrócił do Rogoźna, związał się z grupą działaczy przygotowujących powstanie.
Po jego wybuchu 1 stycznia 1919 r. brał udział w zajęciu Rogoźna i Budzynia, a potem w walkach o Chodzież. Służył w baonie J. Kleina. W okresie od 23 lipca 1919 do 6 marca 1920 r. był elewem w Wielkopolskiej Szkole Podchorążych Piechoty. Po jej ukończeniu został przydzielony do 67 pp. W jego składzie walczył z bolszewikami.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na kpt. piech., co najmniej do 1924 r. był oficerem 67 pp. W 1928 r. służył w 86 pp, a w 1932 r. w PKU w Ostrowie Wielkopolskim. Z dyspozycji dowódcy OK nr VII z dniem 31 lipca 1934 r. przeniesiony w stan spoczynku.
Mieszkał w Tczewie, gdzie pracował w komórce wojskowej Starostwa Powiatowego.
Działacz LOPP, straży pożarnych, organizacji kombatanckich i klubów sportowych.
Po kampanii 1939 r. 24 października aresztowany przez Niemców.
Zamordowany w nocy na 28 października 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
Żonaty Heleną N., miał z nią dwóch synów.
„Monitor Polski” nr 167/1932; B. Polak, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918-1919, Poznań 2002; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.