Urodził się 22 stycznia 1889 r. w Dębicy. Syn Michała.
Studiował prawo.
W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej. 1 stycznia 1916 r. awansowany na ppor. rez. piech. W latach 1917-1918 w 90 pp.
Po 1918 r. w WP. Służył w żandarmerii w Warszawie. 27 sierpnia 1920 r. zatwierdzony jako rtm. żand. (z dniem 1 kwietnia).
30 maja 1921 r. został dowódcą szw. zapasowego 2 dyonu żandarmerii. W czerwcu odkomenderowany na Uniwersytet Jagielloński na rok celem dokończenia studiów na Wydz. Prawa.
Zweryfikowany jako kpt. żand. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 15 sierpnia 1924 r. na mjr. żand., od 1923 r. był komendantem (początkowo jako p.o.) kadry 2 dyonu żandarmerii (1923, 1924). W 1924 r. zatwierdzony na stanowisku zastępcy dowódcy dyonu, zaś w marcu 1927 r. jako p.o. jego dowódcy. 26 maja 1928 r.przeniesiony do PKU w Lublinie, od listopada był komendantem PKU w Nowym Sączu. We wrześniu 1930 r. został komendantem PKU w Gdyni. W marcu 1934 r. oddany do dyspozycji dowódcy OK nr VIII, 31 lipca 1934 r. przeszedł w stan spoczynku.
Zmarł po 1938 r.
Odznaczony złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 255/1933; Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1917; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; J. Suliński, 2 Dywizjon Żandarmerii Wojskowej Lublin (1918-1939), Mińsk Mazowiecki 2012.