Bojownikom niepodległości

Maksymilian George

(1891-1938)

Urodził się 18 listopada 1891 r. w Czempiniu. Syn Antoniego, fryzjera, i Marty z Gustów.

Ukończył szkołę elementarną, maturę uzyskał w Hamburgu. Przez cztery i pół semestru studiował ekonomię w Monachium.

W czasie I wojny światowej 25 stycznia 1915 r. powołany do armii niemieckiej. Ukończył czteromiesięczny kurs aspirantów oficerskich przy oddziale zapasowym taborów w Poznaniu. Od sierpnia 1915 do lutego 1916 r. służył w 201 komp. pionierów, a potem (wrzesień 1916 r.) w 5 dyonie zapasowym art. ciężkiej w Poznaniu. Dowodził plut. oraz był obserwatorem w 7 baterii 13 pac. Walczył na froncie zachodnim m.in. pod Verdun. Od marca 1917 r. szef wydz. personalnego sztabu zapasowego artylerii ciężkiej w Poznaniu. Nawiązał tam kontakt ze Służbą Straży i Bezpieczeństwa w tym mieście. W listopadzie 1918 r. w stopniu kpr. został zdemobilizowany.

Po wybuchu rewolucji w Niemczech był członkiem Rady Robotniczej i Żołnierskiej w 5 pac.

Około 15 listopada został I adiutantem Tajnego Sztabu Wojskowego , kierowanego przez Mieczysława Palucha. Uniemozliwił Niemcom wywóz sprzętu i wyposażenia wojskowego z Poznania. Zdekonspirowany 22 grudnia, został usunięty z Rady.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Przydzielony jako kpr. kancelista do sztabu Dowództwa Głównego. 7 lutego 1919 r. mianowany ppor. art. (z dniem 21 stycznia 1919, potem 1 grudnia 1915 r.). Od marca do lipca 1919 r. adiutant dyonu zapasowego art. ciężkiej, następnie (do lutego 1920 r.) szef wydz. uzupełnień dowództwa Frontu Wielkopolskiego. Od lutego do kwietnia 1920 r. szef wydz. zaopatrzenia Armii Rezerwowej. Od 16 kwietnia do 7 sierpnia zajmował stanowisko szefa wydz. uzupełnień Sztabu Generalnego. Następnie oficer personalny w DOGen Poznań. 19 lutego 1921 r. awansował na por. art. 1 czerwca bezterminowo urlopowany, po czym 10 lutego 1922 r. przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako kpt. rez. art. z 1 czerwca 1919 r.

W niepodległej Polsce mieszkał w Rawiczu. Pracował jako dyrektor w Komunalnej Kasy Oszczędności Miejskiej.

Działacz sportowy, członek zarządu poznańskiego Zw. Piłki Nożnej i wiceprezes Warty Poznań.

Zmarł 26 stycznia 1938 r. w Rawiczu. Pochowany na Cmentarzu Prafialnym w Lesznie przy ul. Węgierskiej.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Żonaty z Jadwigą Danielówną, małżeństwo to było bezpotomne.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 167/1932
Źródła

„Dziennik Bydgoski” nr 23, 24/1938; „Kurier Wieczorny” nr 29/1938; „Monitor Polski” nr 167/1932; M. Rezler, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918-1919, Poznań 2002; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.