Maksymilian Iksal

Urodził się 7 kwietnia 1895 r. w Turzyczce (obecnie część Wodzisławia Śląskiego). Syn Jana i Marianny z Musiołów.
Ukończył szkołę powszechną w rodzinnej miejscowości.
W maju 1915 r. powołany do armii niemieckiej, w składzie 57 pp walczył na froncie francuskim oraz wschodnim.
W grudniu 1918 r. wstąpił do organizacji wojskowej na terenie powiatu rybnickiego ps. „Hofman”. Współtworzył POW Górnego Śląska, a potem zajmował stanowisko dowódcy 4 komp. 2 pstrz rybnickich. Wobec groźby aresztowania znalazł się w obozie uchodźców w Piotrowicach na terenie Polski. Tam 14 sierpnia 1919 r. stanął na czele pięcioosobowego komitetu i wydał rozkaz do rozpoczęcia walki w nocy z 16 na 17 kwietnia w powiecie pszczyńskim i rybnickim. Na czele 40. osobowego oddziału opanował Gołkowice, rozpoczynając I powstanie śląskie. Następnie przybył do Polski, celem uzyskania pomocy. Jego starania nie przyniosły jednak rezultatów. Podczas II powstania śląskiego (1920 r.) był zastępcą dowódcy POW Górnego Śląska w powiecie opolskim. Brał tam też czynny udział w akcji plebiscytowej. W okresie III powstania śląskiego w szeregach podgrupy „Bogdan” uczestniczył w walkach m.in. o Górę św. Anny.
W niepodległej Polsce pracował jako urzędnik miejski w Rybniku.
Członek Zw. Powstańców Śląskich (1923-1939).
Wobec niemieckiego zagrożenia w 1939 r. współorganizował Ochotnicze Oddziały Powstańcze w powiecie rybnickim. Sprawował funkcję zastępcy dowódcy I baonu. Brał udział w kampanii wrześniowej.
Podczas okupacji niemieckiej ukrywał się w Otmęcie i Blachowni Śląskiej.
Po zakończeniu wojny powrócił do Rybnika.
Mianowany ppor. wet.
Zmarł w 1981 r.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, srebrnym Krzyżem Zasługi, w PRL otrzymał order Sztandaru Pracy 2 (?) kl. i Odrodzenia Polski 4 kl.
Był żonaty.