Maksymilian Łebkowski

Urodził się 8 października 1891 r. w Ciechanowie. Syn Maksymiliana i Józefy ze Szmideckich. Brat Mieczysława (zob.).

Ukończył I Szkołę Realną w Krakowie (1911 r.), po czym przez dwa i pół roku studiował rolnictwo na Kursach Przemysłowo-Rolniczych w Warszawie.

Członek „Zarzewia”, należał do Legii Niepodległości ps. „Stanisław Walicki”. W 1911 r. dokooptoaany do komendy okręgu III (warszawskiego) ds. skautowych. Od 29 czerwca do 15 lipca 1912 r. uczestniczył w kursie Polskich Drużyn Strzeleckich we Lwowie, gdzie przyjęto go do tajnej Armii Polskiej. Sprawował funkcję jej komendanta na Kursach Przemysłowo-Rolniczych w Warszawie. Potem (w sierpniu 1912 r.) przeszedł kurs „Sokoła-Macierzy” w Skolem.

Jeden z pierwszych skautów na terenie Królestwa Polskiego. Należał do I tajnej Drużyny Skautowej w Warszawie, był członkiem Naczelnej Komendy Skautowej Królestwa Polskiego (1912-1914).

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Polskiej Organizacji Wojskowej w Warszawie. Jesienią opuścił szeregi organizacji i 26 stycznia 1915 r. wstąpił do szw. ułanów Legionu Puławskiego, walczącego u boku Rosji. W marcu awansował na kpr. Odznaczył się 26 sierpnia pod wsią Borki na Polesiu, osłaniając odwrót szw. W lutym 1916 r. wstąpił do Szkoły Oficerów Kawalerii w Twerze. Po jej ukończeniu w lutym 1917 r. w stopniu ppor. kaw. przydzielony do 2 konnego pułku zaamurskiego.  Od sierpnia 1917 r. w 3 szw. 1 puł, w składzie którego dołączył do I Korpusu Polskiego w Rosji.

Poległ 16 lutego 1918 r. w konnym ataku na bolszewików pod wsią Łopatycze. Pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Piątku.

Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych oraz awansowany na rtm. kaw.

Rodziny nie założył.