Maksymilian Liessel

Urodził się 28 września 1884 r. w Łodzi.

Przez siedem lat kształcił się w szkole przemysłowej w Łodzi. Szykanowany, wyjechał do Połocka, gdzie w Korpusie Kadetów uzyskał maturę.

Odbył obowiązkową służbę wojskową w armii rosyjskiej w charakterze jednorocznego ochotnika.

Następnie wyjechał do Tomska, gdzie ukończył Wydz. Mechaniczny instytutu technologicznego. W 1910 r. powrócił do kraju.

Pracował jako nauczyciel matematyki w ośmioklasowej szkole koedukacyjnej w Zgierzu i Łodzi. W 1913 r. zamieszkał w Kijowie, gdzie otworzył biuro inżynieryjno-techniczne.

W czasie I wojny światowej zmobilizowany do armii rosyjskiej, 6 sierpnia 1914 r. w składzie XLII Brygady Artylerii wyruszył na front. Podczas walk w okolicsach Lwowa został ranny w obie nogi.

Po rekonwalescencji 6 maja 1915 r. wstąpił do Legionu Puławskiego. W stopniu chor. art. prowadził sprawy gospodarcze formacji. Następnie (od lutego do lipca 1917) w sztabie Bryg. Strzelców Polskich, a później w Dywizji Strzelców Polskich. Awansował do stopnia por. art. Następnie w I Korpusie Polskim. Członek Polskiej Ligi Wojennej Walki Czynnej. W 1917 r. był delegatem do Naczelnego Komitetu Wojskowego w Piotrogrodzie.

Po demobilizacji korpusu powrócił do Kijowa, gdzie 10 lipca 1918 r. został aresztowany przez bolszewików. W sierpniu przewieziony jako zakładnik do Moskwy, został osadzony w więzieniu „Butyrki”, skąd po kilku miesiącach zbiegł. Przekradając się do rodziny zatrzymał się w Woroneżu, gdzie objął kierownictwo fabryki metalurgicznej. Po trzech miesiącach pod fałszywym nazwiskiem dotarł do Kijowa.

Zmarł 27 stycznia 1920 r. na tyfus plamisty w Kijowie.

Pośmiertnie odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych oraz zweryfikowany do stopnia mjr. art..

Żonaty z Janiną ze Smolaków Horochową (zob.), miał z nią córkę Hannę zamężną Hering, oraz pasierba Jerzego Horocha.