Urodził się 17 czerwca 1892 r. Syn Piotra i Katarzyny z Kędzierskich.
W niepodległej Polsce po 11 listopada 1918 r. służył w Wojsku Polskim. Zweryfikowany jako kpt. adm. (dz. więź.) i awansowany 1 lipca 1923 r. na mjr. adm. (dz. więź.), sprawował funkcję komendanta Wojskowego Więzienia Śledczego III w Wilnie (1923, 1924). W 1928 r. był komendantem PKU Wilno–Powiat, a w 1932 r. PKU Wilno–Miasto. Po 1933 r. został przeniesiony w stan spoczynku lub do rezerwy. Był komisarzem Ubezpieczalni Społecznej w Ostrowie Wielkopolskim (do 3 marca 1937), a następnie w Lidzie.
Podczas kampanii wrześniowej 1939 r. zmobilizowany do WP, dowodził improwizowanym oddziałem w obronie Wilna, na czele którego walczył z Sowietami.
Zmarł po 1939 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, złotym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Zasługi Wojsk Litwy Środkowej.
„Monitor Polski” 1932, nr 109; „Orędownik Ostrowski” nr 19/1937; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.