Urodził się około 1890 r. Syn Rudolfa i Otylii z Kolosów. Brat Stefana (zob.).
Członek OB PPS, a potem OB PPS-Frakcji Rewolucyjnej. Od drugiej połowy 1906 r. przebywał w Płocku. Od 1907 r. należał do „szóstki” bojowej Jana Kochanowskiego ps. „Marcin”. Brał udział w akcjach bojowych m.in. w ataku na konwój z pocztą i pieniędzmi pod Staroźrebami (6 sierpnia 1907). Zastrzelił podejrzewanego niesłusznie o zdradę bojowca Feliksa Gadzalińskiego i jego żonę (29 marca 1908) w szpitalu w Płocku. Schwytany w czasie ucieczki, został osadzony w X pawilonie warszawskiej xytadeli. Wyrokiem Warszawskiego Wojskowego Sądu Okręgowego z 26 czerwca skazany na karę śmierci.
Stracony 1 lipca 1908 r. na stokach warszawskiej cytadeli.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
S. Kalabiński, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 2, Warszawa 1987; G. Gołębiewski, Okoliczności śmierci Jana Kochanowskiego i Jana Gniazdowskiego oraz ich upamiętnienie w latach 1918-1938, „Notatki Płockie” nr 3/2000; „Monitor Polski” nr 177/1938; M. Sokolnicki, Walka Organizacji Bojowej Polskiej Partii Socjalistycznej w okręgu płockim w latach 1905-1911, „Notatki Płockie” nr 1/1997.