Urodził się 31 lipca 1878 r. w Siedlcach (Wysokim Litewskim?). Syn Joanny Jurko.
Praktykował u ogrodnika Bardetta, a potem jako slusarz w zakładzie mechanicznym Szewczykowskiego w Warszawie.
Odbył obowiązkową służbę wojskową w armii rosyjskiej w pułku dragonów w Moskwie.
Od 1904 r. należał do PPS, a od 1905 r. do jej Organizacji Bojowej. W 1906 r. uczestniczył w akcji bojowej na urząd gminy w Ruchnej (pow. Węgrów), gdzie zdobyto 18 tys. rb, na cukrownię „Elżbietów” w Przeździatce koło Sokołowa Podlaskiego i na urząd gminy w Wiśniewie. 10 czerwca 1905 r. z Hipolitem Kopisiem uczestniczył w udanym zamachu na prezydenta Siedlec Mirowicza oraz na kierownika kancelarii gubernatora Chwieszczenkę.
W czasie I wojny światowej od 1914 r. w armii rosyjskiej. Dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał do końca wojny; tam nabawił się choroby płuc.
W niepodległej Polsce mieszkał w Siedlcach. Wobec choroby większość czasu spędzał na leczeniu w domi i szpitalu.
Zmarł w marcu 1938 r.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości z mieczami.
Żonaty z Franciszką N.
S. Kordaczuk, Siedlecka Księga Chwały 1914–1944. Mieszkańcy regionu w walce o wolność i niepodległość, Siedlce 2018; „Monitor Polski” nr 177/1938.