Bojownikom niepodległości

Marek Blank

(1897–po 1932)

Urodził się 19 kwietnia 1897 r. we Lwowie. Syn Szymona i Estery z Katzów.

Uczył się w rodzinnym mieście i tam uzyskał maturę.

Członek Polskich Drużyn Strzeleckich.

W czasie I wojny światowej 4 września 1914 r. wstąpił do Legionów Polskich. Początkowo służył w 2 pp LP, a od wiosny 1915 r. – w 4 pp LP, w ktorym sprawował funkcję dowódcy patrolu telefonicznego. Uczestniczył w kampanii karpackiej oraz w walkach na Wołyniu. W lutym 1917 r. w Komisariacie Werbunkowym w Piotrkowie. W czerwcu skierowany na kurs wyszkolenia nr 4 w Zambrowie.

Po kryzysie przysięgowym przeszedł do Polskiego Korpusu Posiłkowego. W stopniu plut. był żołnierzem 3 pp LP. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w kolejno w Szaldobos, Szeklence i Huszt, skąd 17 kwietnia został uwolniony.

Ukończył studia w Państwowej Akademii Handlowej.

W 1920 r. w składzie Małopolskich Oddziałów Armii Ochotniczej uczestniczył w walkach z bolszewikami w okolicach Lwowa. Po wojnie przeniesiony do rezerwy.

Mieszkał we Lwowie. Pracował jako buchalter bilansista w Pomocniczej Składnicy Uzbrojenia w Hołosku, a po 1931 r. w Dyrekcji Lasów Państwowych.

Członek Zw. Legionistów Polskich. W 1931 r. sprawował funkcję członka komisji rewizyjnej zarządu oddziału we Lwowie.

Zmarł po 1932 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” nr 245/1932.