Urodził się 28 czerwca 1898 r. w Warszawie. Syn Jana Kantego Kazimierza Bernarda i Anny Wiktorii z Jaśkiewiczów.
Początkowo uczył się w domu, następnie w szkole mazowieckiej w rodzinnym mieście.
W czasie I wojny światowej w 1915 r. ewakuowany z rodziną w głąb Rosji, w latach 1915-1916 uczył się w ośmioklasowej Szkole Centralnego Komitetu Obywatelskiego w Moskwie. Z powodu choroby miał roczną przerwę w nauce; maturę uzyskał 20 maja 1917 r. W tym też roku podjął studia na Wydz. Lekarskim uniwersytetu w Tomsku. W 1918 r. powrócił do kraju.
Od 11 listopada 1918 r. w WP. Od 20 listopada 1918 do 21 grudnia 1920 r. w 1 puł. Brał udział w walkach z bolszewikami. Jednocześnie kontynuował studia medyczne. 1 stycznia 1921 r. awansował na por. plek.
W 1923 r. służył w Szpitalu Rejonowym w Grudziądzu z tym jednak, iż został odkomenderowany dla kontynuowania studiów na Uniwersytecie Warszawskim, 20 grudnia 1924 r. uzyskał dyplom lekarski. Skierowany do Kalisza, służył w Szpitalu Rejonowym, a od 23 grudnia 1925 r. był naczelnym lekarzem 25 pap. W końcu 1931 lub na początku 1932 r. przeszedł w stan spoczynku.
Mieszkał w Kaliszu. Tam od 1927 r. pracował w oddziale wewnętrznym Szpitala św. Trójcy oraz w Poradni Przeciwgruźliczej. W 1936 r., po powołaniu Szpitala Powszechnego im. Przemysława II, został w nim ordynatorem oddziału zakaźnego i gruźliczego. Stanowisko to zajmował do wojny.
W 1929 r. współzałożyciel Spółdzielni Lekarskiej. Czynny członek Kaliskiego Tow. Lekarskiego (od 1936 r. członek zarządu, od 1937 r. wiceprezes). W latach 1933-1934 wiceprezes oddziału kaliskiego Zw. Zawodowego Lekarzy RP, od 1935 do 1937 r. zastępca członka jego zarządu. W 1936 r. jako delegat Łódzkiej Izby Lekarskiej był członkiem Rady Lekarskiej przy Kaliskiej Ubezpieczalni Społecznej. Kierował akcją zwalczania gruźlicy w Kaliszu.
W 1939 r. zmobilizowany do WP, po 17 września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Ostaszkowie.
Zmarł w 1939 r. w Kalininie. Pochowany na Cmentarzu Pieriemierskim w Twerze kwat. 6.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
J.B. Gliński, Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar drugiej wojny światowej t. 2, Warszawa 1999; Z. Kledecki, Kaliskie Towarzystwo Lekarskie w międzywojniu (1918-1939), www.ktl.gulip.pl/wp-content/uploads/2019/07/medkal16.pdf [dostęp 18 XII 2020]; Miednoje. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego t. 2, Warszawa 2006; „Monitor Polski” nr 132/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928; Rocznik oficerski rezerw 1934.