Bojownikom niepodległości

Marek Hajdasz

(1894-1944)

Urodził się 25 kwietnia 1894 r. w Tarnowicy Polnej pow. Tłumacz. Syn Antoniego i Łucji.
Początkowo kształcił się w Tłumaczu, potem ukończył seminarium nauczycielskie w Tarnopolu.
Tam należał do organizacji młodzieży „Znicz” oraz był współorganizatorem PDS w Tarnopolu.
W czasie I wojny światowej od 13 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w 3 pp LP, uzyskując stopień sierż.
W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Huszt. Uwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej i wysłany na front włoski. Tam dostał się do niewoli.
Wstąpił do Armii Polskiej we Francji. W jej składzie wiosną 1919 r. powrócił do kraju.
Zweryfikowany jako por. adm. gosp. z 1 czerwca 1919 r., co najmniej od 1923 do 1929 r. służył w 42 pp. Awansowany 1 stycznia 1927 r. na kpt. piech., co najmniej od 1931 r. był dowódcą 1 komp. 16 baonu KOP. Następnie (1935, 1939) w PKU w Ostrowcu. Wiosną 1939 r. był kierownikiem II referatu uzupełnień.
Zmarł 26 lipca 1944 r. i został pochowany na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, dwukrotnie Krzyżem Walecznych oraz srebrnym Krzyżem Zasługi.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 111/1931
Źródła

„Monitor Polski” nr 111/1931; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.