Bojownikom niepodległości

Marek Ober

(1895–po 1938)

Urodził się 4 grudnia 1895 r. we Lwowie. Syn Samuela i Róży, wyznanie mojżeszowe.

Pracował jako malarz szyldów w rodzinnym mieście.

Po wybuchu I wojny światowej, od 14 lipca 1915 r. w Legionach Polskich. Służył w 1 komp. 3 pp LP, w kwietniu 1917 r. uzyskując stopień kpr. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r.  od września w Polskim Korpusie Posiłkowym. Po przejściu II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza. Następnie wcielony do armii austro–węgierskiej, w szeregach 41 pp walczył na froncie włoskim. Następnie w 15 pp. W listopadzie 1918 powrócił do kraju.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) przebywał na terenach opanowanych przez Ukraińców. Po ich wyparciu od czerwca 1919 r. służył w Wojsku Polskim. Przydzielony do kompanii rekonwalescentów baonu zapasowego 3 pp. Potem w rezerwie.

Zmarł po 1938 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.

Źródła

M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” 1938, nr 177.