Urodziła się 5 sierpnia 1888 r. w Warszawie. Córka Antoniego i Anny z Grabowskich.
W czasie I wojny światowej od 1917 r. należała do Zw. Broni (organizacji związanej z POW) w I KP w Rosji i jego wyższego stopnia tj. Koła Rycerskiego. Jednocześnie była też przewodniczącą Pogotowia Wojennego Koła Polek w Mińsku, wspierającego działalność korpusu. Od marca 1918 r. należała do POW. Brała udział w próbie przejęcia dowództwa I KP przez płk. Przemysława Barthela de Weydenthala (21/22 maja 1918), dokonanego celem pchnięcia oddziałów do walki z Niemcami. Po niepowodzeniu akcji wyjechała do Kijowa i kontynuowała działalność w POW.
Ob. Bagińska Maria brała czynny udział w akcji zdobycia Mińska. W marcu 1918 r. wstąpiła do P.O.W., oddając znaczne usługi pierwszemu Korpusowi, pełniąc służbę kurierską i wywiadowczą, starając się stale stać na straży dla uprzedzenia Korpusu o grożącym niebezpieczeństwie w czasie, kiedy Niemcy coraz bardziej grupowali się i ścieśniali dokoła.
Pierwsza, po przeprowadzeniu niezmiernie trudnego wywiadu w Mińsku, wykrada i przynosi do I Korpusu wiadomość o postanowieniu rozbrojenia I Korpusu. Przez cały czas prowadzi agitację, dowodząc konieczność stawiania zbrojnego oporu przeciwko Niemcom. Po rozbrojeniu I Korpusu udaje się do Kijowa, gdzie podczas okupacji niemieckiej pracuje wytrwale, pomagając do wysyłania oddziałówi oficerów polskich na Murman.
W niepodległej Polsce mieszkała w Warszawie.
Zmarła po 1933 r.
Odznaczona Krzyżem Niepodległości i Krzyżem Walecznych.
Zamężna z N. Bagińskim.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 212/1933; Służba Ojczyźnie. Wspomnienia uczestniczek walk o niepodległość 1915-1918, Warszawa 1929; I. Ziemiański, Praca kobiet w POW-Wschód, Warszawa 1933.