Urodziła się 25 listopada 1869 r. w Szałtupiach koło Suwałk. Córka Emila i Jadwigi z Szuksztów. Siostra Stefana (zob.).
Ukończyła pensję Zofii Czarnockiej w Warszawie, po czym od 1887 r. pracowała jako nauczycielka.
W latach 1901-1909 przebywała na Suwalszczyźnie. Tam była współorganizatorką Nadniemeńskiego Koła Ziemianek. Następnie powróciła do Warszawy, gdzie podjęła działalność niepodległościową. Od 1913 r. należała do Polskich Drużyn Strzeleckich w zaborze rosyjskim.
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Mirska. Od lata 1918 r. działała w POW na Białorusi.
W niepodległej Polsce mieszkała w Warszawie. Kontynuowała działalność pedagogiczną i społeczną, była instruktorką oświatową, inicjatorką powołanie (i wieloletnia kierowniczką) instytucji pomocy ociemniałym „Latarnia”. Pracowała też jako sekretarka w redakcji biuletynu GUS „Wiadomości Statystyczne”.
Podczas II wojny światowej brała udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK.
Zmarła 25 czerwca 1948 r. w Wilamowej koło Paczkowa i tam została pochowana.
Odznaczona Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych i złotym Krzyżem Zasługi.
H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; J. Gieysztor, w: Polski Słownik Biograficzny t. VII z 1948-1958; „Monitor Polski” nr 64/1931; I. Ziemiański, Praca kobiet w P.O.W.-Wschód, Warszawa 1933.