Urodziła się 8 grudnia 1900 r. w Kamieńcu Podolskim. Córka Ignacego i Marii z Popławskich. Po śmierci ojca z rodziną przeniosła się do Lwowa.
Podczas I wojny światowej ukończyła żeńską szkołę gimnazjalną Wiktorii Niedziałkowskiej, w roku 1915 uzyskała maturę. Następnie wyjechała na studia muzykologiczne do Kijowa. W roku 1917 wraz z matką przeniosła się z Kijowa do Humania. Tam podjęła służbę w Polskiej Organizacji Wojskowej, pełniła funkcję sekretarki. Pracowała w radiostacji Cze-ka, skąd uzyskiwała cenne informacje wywiadowcze. We wrześniu 1921 r. aresztowana, była więziona w Kijowie, Charkowie i Moskwie. W listopadzie 1922 r. w pokazowym procesie została skazana na karę śmierci.
Do niepodległej Polski powróciła w marcu 1923 r. wymieniona za polskich komunistów. Zamieszkała w Warszawie, później w Aleksandrii i w Równem na Wołyniu. Pracowała społecznie w Polskiej Macierzy Szkolnej. Uczestniczyła w kursie pilotażu. Zginęła 12 sierpnia 1935 r. w katastrofie lotniczej w Sokolej Górze koło Krzemieńca. Pochowana na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie, kwat. A-10.
Opublikowała: Oko w oko ze śmiercią. Wspomnienia śp. Marii z Glinków Rose z kaźni bolszewickiej, Poznań–Warszawa–Wilno–Lublin 1938.
Zamężna (od listopada 1923) z Leonem Rose, syn – Andrzej (ur. w marcu 1927).
Odznaczona Krzyżem Niepodległości.
A. Holiczenko, Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód, 1914–1921, Olsztyn 2012; „Monitor Polski” 1931, nr 64; I. Ziemiański, Praca kobiet w P.O.W.-Wschód, Warszawa 1933.