Urodziła się 30 września 1901 r. w Orzegowie (obecnie część Rudy Śląskiej). Córka Adolfa i Anny z Nawrotów.
Uczestniczyła w kursach PCK (1919-1921). Pracowała w szpitalu wojskowym w Poznaniu.
Uczestniczka III powstania śląskiego (1921), podczas którego jako sanitariuszka służyła w komp. szturmowej w Orzegowie.
W 1921 r. podjęła pracę w PCK, a następnie w Spółce Brackiej w Królewskiej Hucie. W 1926 r. ukończyła szkołę pielęgniarską w Warszawie. W latach 1936-1939 pracowała w poradni przeciwgruźliczej w Katowicach.
Podczas II wojny światowej wysiedlona przez Niemców do Generalnej Guberni, pracowała jako pielęgniarka. Brała udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK.
W czerwcu 1945 r. objęła na dworcu w Katowicach stanowisko kierownika ośrodka repatriacyjnego dla dzieci zagubionych podczas okupacji. W 1949 r. została instruktorką miejską dla pielęgniarek przy Urzędzie Miejskim w Katowicach. Funkcję tę sprawowała do 1961 r. Następnie do 1969 r. pracowała w gabinecie fizykoterapii w Miejskim Wydz. Zdrowia w Katowicach.
Współzałożycielka i przez siedem lat przewodnicząca koła Polskiego Tow. Pielęgniarskiego.
Zmarła w 1991 r.
Odznaczona Medalem Niepodległości, w PRL otrzymała order Odrodzenia Polski 5 kl. i srebrny Krzyż Zasługi.
„Monitor Polski” nr 93/1938; D. Rudzka-Cesarz, K. Łukasz-Paluch, G.A. Franek, Laureatki Medalu im. Florence Nightingale w województwie śląskim, „Problemy Pielęgniarstwa” t. 15 zesz. 2, 3/2007.