Bojownikom niepodległości

Maria Hillerowa

(1893-po 1938)

Urodziła się 23 listopada 1893 r. we wsi Wymyślin pow. Lipno. Córka Rocha Jacentego i Marii z Balińskich.
Była członkiem zarządu warszawskiego Sekcji Koronnej Organizacji Młodzieży Niepodległościowej Zarzewiackiej w Warszawie (1910-1911), oraz Zwierzchności Okręgowej Legii Niepodległości w tym mieście. Od 1912 r. w tajnej Armii Polskiej i w PDS. Należałą też do skautingu. Zajmowała stanowisko zastępowej w pierwszej żeńskiej tajnej drużynie skautowej im. E. Plater w Warszawie.
W czasie I wojny światowej w POW ps. „Olszewska”.
W niepodległej Polsce pracowała jako nauczycielka m.in. w Krakowie i Wilnie.
W 1937 r. wstąpiła do utworzonego w Wilnie Koła Harcerzy z czasów walk o niepodległość Polski i jako jego delegatka weszła w skład zarządu okręgu ZHP. Działaczka Zw. Pracy Obywatelskiej Kobiet – uczestniczyła w I Kongresie Społeczno-Obywatelskiej Pracy Kobiet w Warszawie (od 25 czerwca 1938), na którym wygłosiła referat dotyczący znaczenia samorządu. W 1938 r. została wybrana na członka Zarządu Głównego „Zarzewia”.
Dalsze jej losy są nieznane.
Odznaczona Krzyżem Niepodległości.
Zamężna ze Stanislawem Kazimierzem Hillerem (zob.), miała z nim córkę Annę Danutę (26 I 1920-2008) zamężną Dybicką i syna Jana (1925-1944).

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 235/1933
Źródła

H. Bagiński, U podstaw organizacji Wojska Polskiego 1908-1914, Warszawa 1935; „Monitor Polski” nr 235/1933; I Kongres Społeczno-Obywatelskiej Pracy Kobiet, „Nowy Kurjer” nr 141/1938; Zjazd „Zarzewia”. Wicepremier Kwiatkowski prezesem rady naczelnej, „Nowy Kurjer” nr 280/1938.