Bojownikom niepodległości

Maria Jadwiga Baranowska z Bakinowskich

(1896–po 1937)

Urodziła się w 1896 r. w Suwałkach. Córka Aleksandra Feliksa, lekarza, i Wiktorii z Eysymontów.

W 1912 r. ukończyła siedmioklasową pensję Kazimiery Żulińskiej w Suwałkach, a następnie dwuletnie kursy pedagogiczne Leonii Rudzkiej w Warszawie (1914 r.).

Po ich ukończeniu podjęła pracę zawodową jako nauczycielka w Szkole Handlowej Maciejewiczowej w Wilnie, a następnie (w latach 1915-1917) w gimnazjach męskim i żeńskim Stow. Nauczycielstwa Polskiego w tym mieście.

Powróciła wówczas do Suwałk i tam uczyła prywatnie.

Od początku 1919 do wyjścia za mąż pracowała w Wydz. Powiatowym w Suwałkach. Wraz z mężem przeniosła się do Bielska Podlaskiego (w styczniu 1929 r.), Strzelna (od 1929 r.) i Brzeska. Tam w okresie od kwietnia 1932 do września 1936 była zatrudniona w urzędzie powiatowym. Następnie mieszkała w Rypinie i od listopada 1937 r. ponownie w Suwałkach.

Zmarła po 1937 r.

Odznaczona Medalem Niepodległości.

Zamężna (od 1 IV 1921) z Władysławem Baranowskim, miała z nim córkę Krystynę Wiktorię Klarę (ur. 12 VIII 1924).

Źródła

W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 64/1937.