Urodził się 2 stycznia 1897 r. w Warszawie. Syn Aleksandra i Elizy z Dąbrowskich. Brat Jerzego Wiktora (zob.).
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. Po wojnie z bolszewikami przeniesiony do rezerwy. Zweryfikowany jako ppor. rez. piech. z 1 lipca 1919 r., z dniem 2 stycznia 1932 r. awansował na por. rez. piech.
Ukończył studia rolnicze w Szkole Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, uzyskując dyplom inżyniera.
Pracował jako nauczyciel w różnych szkołach rolniczych. W 1938 r. objął stanowisko dyrektora Szkoły Rolniczej w Rudzie koło Przasnysza.
Po kampanii 1939 r. pracował jako administrator majątku Ruda.
Brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach ZWZ/AK ps. „Luty”. Sprawował funkcję szefa łączności ogólnej Obwodu ZWZ/AK w Przasnyszu. Aresztowany 9 października 1942 r. na stacji kolejowej w Przasnyszu, został poddany ciężkiemu śledztwu. Wyrokiem niemieckiego Sądu Doraźnego Okręgu Ciechanowskiego z 4 grudnia skazany na karę śmierci.
Powieszony 17 grudnia 1942 r. w publicznej egzekucji na rynku w Przasnyszu. Pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty, miał syna.
Jest wymieniony na tablicy upamiętniającej ofiary egzekucji na pomniku usytuowanym na rynku w Przasnyszu.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; „Monitor Polski” 1934, nr 6; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.