Urodził się około 1870 r. we wsi Rzekuń pow. Ostrołęka. Syn Feliksa.
Ukończył trzy klasy szkoły rzemieślniczej.
Prawdopodobnie od 1888 r. pracował jako ślusarz w fabryce Lilpopa, Raua i Loewensteina w Warszawie.
W 1889 r. wstąpił do Zw. Robotników Polskich. Zajmował się działalnością agitacyjną i zbieraniem składek. W listopadzie 1891 r. aresztowany przez władze rosyjskie, został osadzony w X pawilonie warszawskiej cytadeli. Po 11. miesiącach więzienia zwolniony do rozprawy sądowej, pozostawał pod dozorem policji.
Powrócił wówczas do pracy zawodowej w fabryce Lilpopa, kontynuując działalność w ruchu socjalistycznym. Należał do PPS i Socjaldemokracji Królestwa Polskiego. Pod koniec 1893 r. ponownie aresztowany i uwięziony na Pawiaku. Skazany 28 listopada 1894 r. z poprzedniej rozprawy na trzy miesiące więzienia i rok dozoru policyjnego. Zwolniony z Pawiaka w marcu 1895 r., został zesłany do guberni jekaterynosławskiej. Około 1896 r. powrócił z zesłania do kraju.
Po 1900 r. był działaczem Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy.
W niepodległej Polsce, być może, członek Komunistycznej Partii Robotniczej Polski.
Od 1922 r. należał do Stow. b. Więźniów Politycznych.
Zmarł 23 czerwca 1925 r. w Warszawie.
Pośmiertnie odznaczony Krzyżem Niepodległości.
J. Durko, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 1, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 177/1938.