Marian Czesław Bajerlein

Urodził się 2 lipca 1891 r. w Poznaniu. Syn Adama, urzędnika, i Magdaleny z Genslerów.

Ukończył  Gimnazjum Marii Magdaleny w Poznaniu.

Pracował zawodowo jako kupiec.

Po wybuchu I wojny światowej 2 sierpnia 1914 r. powołany do służby w armii niemieckiej. Służył w 1 komp. baonu zapasowego 6 pgren w Poznaniu, gdzie do 26 października odbywał przeszkolenie rekruckie. Następnie do grudnia 1917 r. służył w 330 pp w składzie 83 DP. Ukończył szkołę podoficerską. Od grudnia 1915 r. jako podoficer  i dowódca sekcji  walczył na froncie  wschodnim m. in. pod Grodnem, Baranowiczami, potem w Małopolsce Wschodniej pod Stanisławowem i Kałuszem, a od grudnia 1917 do listopada 1918 r. jako pisarz w sztabie 83 DP we Francji. Uczestniczył w walkach pod Ypres, Cambrai. W grudniu 1918 mianowany sierż. liniowym. 22 grudnia został zdemobilizowany.

Od 27 grudnia uczestniczył w powstaniu wielkopolskim m.in.brał udział w starciach w Poznaniu, w walce o Ławicę, potem pod Lesznem. Był dowódcą plut. w III baonie 1 pstrz wielkopolskich (potem: 55 pp). Później walczył z bolszewikami m.in. pod Bobrujskiem. W lipcu 1919 r. został wytypowany do zdawania egzaminu oficerskiego. Po zdaniu egzaminu  powrócił do swej jednostki i pełnił w niej funkcję p.o. oficera sądowego i wywiadu. Z dniem 26 października 1919 r. mianowano go ppor. piech.

Od 21 listopada 1920 do 30 maja 1921 r. był adiutantem III baonu. Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919 r.,  dowodził komp. Awansowany z dniem 1 lipca 1923 r. na kpt. piech., był potem oficerem broni specjalnych, adiutantem pułku oraz (od 19 czerwca do 4 września 1925 r.) dowódcą komp. ckm. Z dniem 5 września 1925 r. przeniesiony do DOK nr VII w Poznaniu na stanowisko referenta. Ukończył kurs  rozjemców przy DOK VII. Przeniesiony w październiku 1928 r. z 55 pp do 71 pp; dowodził komp., potem pełnił funkcję adiutanta pułku. Z dniem 28 marca 1930 r. przydzielony do Korpusu Ochrony Pogranicza z przydziałem do dowództwa pułku KOP „Głębokie”, skąd w 1931 został przesunięty do 7 Baonu KOP  „Podświle”, gdzie był dowódcą komp. granicznej (13 marca 1931-24 listopada 1932). Następnie (początkowo jako p.o.)  kierownik placówki  wywiadu KOP nr 1 w Suwałkach, potem (od 1 listopada 1934 r.) przeniesiony z placówką do Grodna – kierował nią do sierpnia 1939 r.

Po kampanii wrześniowej 1939 r. przedostał się na Bliski Wschód. Od 1940 r. służył w Samodz. Bryg. Strz. Karpackich w Palestynie, gdzie pełnił funkcję oficera informacyjnego w w baonie marszowym, a od sierpnia 1941 r. oficera w 4 komp. Legii Oficerskiej. W okresie od 19 grudnia 1941 do 19 grudnia 1943 r. był kierownikiem 12 Poczty Polskiej, potem od 21 grudnia 1943 do 17 września 1947 r. kierownikiem Głównej Poczty Polskiej nr 101 na Środkowym Wschodzie oraz pomocnikiem dyrektora Służby Poczt Polowych APW/JWŚW.

Po zakończeniu wojny i demobilizacji zamieszkał w Londynie.

Zmarł 6 lutego 1961 r. w Londynie. Pochowany na Cmentarzu Willeseden.

Odznaczony czterokrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i dwukrotnie srebrnym Krzyżem Zasługi.

Żonaty (od 23 II 1936) z Kwiryną Anną Dworzecką, miał z nią córkę Barbarę.