Urodził się 21 września 1889 r. w Kozłówce na Podolu. Syn Antoniego.
Po 1918 r. w WP. Zweryfikowany jako kpt. tab. z 1 czerwca 1919 r., służył w I dyonie taborów (1923, 1924). Przeniesiony do kawalerii, co najmniej od 1928 do 1930 r. pełnił służbę w 2 psk. W 1929 r. ukończył kurs instruktorów jazdy konnej w Centrum Wyszkolenia Kawalerii w Grudziądzu. Awansowany 1 stycznia 1931 r. na mjr. kaw., w 1932 r. był dowódcą 1 szw. 1 psk. Z dniem 30 września 1935 r. został przeniesiony w stan spoczynku.
Sportowiec, uczestnik wielu konkursów hippicznych.
W 1937 r. został kierownikiem pierwszego w Polsce zakładu treningowego koni przy stadninie koni w Kozienicach.
Podczas kampanii 1939 r. kierował ewakuacją koni stadniny. Część wierzchowców przekazał do dyspozycji oddziału mjr. Henryka Dobrzańskiego „Hubala”.
Po zakończeniu II wojny światowej przez krótki okres czasu pełnił obowiązki dyrektora stadniny w Kozienicach, był kierownikiem Państwowej Stadniny Ogierów Łobez i kierownikiem Oddziału Kieleckiego Polskiego Związku Ochrony Zwierząt, po likwidacji którego powrócił do Kozienic. Tam włączył się do organizacji sekcji jeździeckiej przy Stadninie Koni Kozienice, zajmując się szkoleniem młodzieży i treningiem koni.
Ze względu na stan zdrowia w 1966 r. przestał trenować, pozostając w zarządzie sekcji jako doradca.
Zmarł w sierpniu 1973 r. w Kozienicach i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” nr 296/1931; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932.