Marian Godlewski

Urodził się 24 marca 1895 r. w Warszawie. Syn Teofila i Stefanii z Orzechowskich. Brat Wacława (zob.).

Działacz niepodległościowy ps. „Herbiec”.

Aktor, od 1915 r. występował sporadycznie m.in. w Teatrze Rozmaitości i w Teatrze Polskim w Warszawie, w teatrze żołnierskim YMCA i w Teatrze Promenada.

W 1920 r. ukończył Warszawską Szkołę Dramatyczną.

Od początku 1921 r. grał w Teatrze Polskim w Wilnie. W sezonie 1922-1923 początkowo pracował w Teatrze Polskim w Warszawie, jednak jeszcze w tym sezonie powrócił do Wilna. W latach 1924-1925 grał w Teatrze Bagatela w Krakowie i ponownie w Wilnie, gdzie w sezonie 1924-1925 zadebiutował jako reżyser. W latach 1925-1931 pracował w Teatrze Polskim w Poznaniu, po czym do 1939 r. grał i reżyserował w Teatrze Polskim w Katowicach.

Podczas II wojny światowej był aktorem Państwowego Teatru Polskiego Białoruskiej SSR w Gronie i Białymstoku (1939-1941). Po wybuchu wojny niemiecko-sowieckiej (22 czerwca 1941) udzielał lekcji na tajnych kompletach gimnazjalnych (do 1944 r.).

Po wojnie współorganizator życia teatralnego na Ziemiach Zachodnich. Wchodził w skład pierwszego zespołu Teatru Miejskiego w Jeleniej Górze, po czym (1946-1948) grał, reżyserował oraz sprawował funkcję dyrektora artystycznego Teatru Dolnośląskiego we Wrocławiu, a jednocześnie w 1948 r. gościnnie reżyserował w Jeleniej Górze. W sezonie 1948-1949 podjął współpracę z wrocławskim Teatrem Młodego Widza, w którym w sezonie 1950-1951 zajmował stanowisko kierownika artystycznego. W sezonie 1951-1952 to samo stanowisko zajmował w Teatrze Dramatycznym w Szczecinie, w którym do 1956 r. także grał i reżyserował (1955-1956 także zastępca dyrektora ds. artystycznych). W latach 1956-1969 był aktorem, reżyserem i dyrektorem (do 1 maja 1963 r.) Teatru Ziemi Opolskiej w Opolu, po czym otrzymał tytuł honorowego jego dyrektora. Ponadto reżyserował gościnnie w Teatrze im. J. Osterwy w Lublinie i Teatrze Ziemi Mazowieckiej w Warszawie. W 1958 r. został laureatem Wojewódzkiej Nagrody Artystycznej.

Grał w kilku filmach m.in. Bolesława Limanowskiego w filmie Śmierć prezydenta (1977).

Zmarł 13 listopada 1982 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym Północnym kwat. E-XI.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 4 kl. i złoty Krzyż Zasługi.

Żonaty z Maria Ciesielską-Naglerową.