Bojownikom niepodległości

Marian Jagoszewski

(1897–1957)

Urodził się 2 sierpnia 1897 r. w Brzeżanach. Syn Józefa i Emilii z Nanowskich (?).

Mieszkał w Wiedniu, gdzie uczył się drukarstwa.

W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w stopniu szer. Legionach Polskich. Służył w 3 komp. wiedeńskiej, a następnie w 5 komp. 2 pp LP. Następnie w II baonie 5 pp LP. Wyróżnił się podczas bitwy pod Konarami, gdzie w składzie patrolu w Woli Konarskiej wziął do niewoli 58 żołnierzy rosyjskich, za co został imiennie wyróżniony w rozkazie J. Piłsudskiego wydanym 5 czerwca po bitwie. W połowie sierpnia przebywał w szpitalu twierdzy nr 9 w Krakowie. Następnie powrócił do pułku.

Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Bustyahaza.

Zwolniony, został wcielony do armii austro-węgierskiej. Służył w 20 i 66 pp. Dostał się do niewoli.

Zwolniony, wstąpił do Armii Polskiej we Francji, z którą w 1919 r. powrócił do kraju.

W niepodległej Polsce mieszkał w Wejherowie.

Zmarł 4 kwietnia 1957 r. w Szczecinku i tam został pochowany.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i czterokrotnie Krzyżem Walecznych.

Żonaty z Józefą N. (z którą się rozszedł), miał córkę Eugenię (22 VI 1923–27 III 2007) zamężną Połubińską i Teresę (V 1953–1955).

Źródła

Drzewo genealogiczne, www.myheritage.pl/site-family-tree-204806511/jagoszewski [dostęp 16 III 2021]; T. Kasprzycki, Kartki z dziennika oficera I Brygady, Warszawa 1934; Lista strat Legionu Polskiego. Od lipca do października 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 64/1937.