Bojownikom niepodległości

Marian Jakubowski

(1895–1975)

Marian JakubowskiUrodził się 7 października 1895 r. w Latowiczu. Syn Walentego, robotnika, i Cecylii z Braunów (Bracłów?).

Ukończył cztery klasy szkoły powszechnej, po czym od 1913 r. pracował w zakładach gazowniczych w Warszawie.

W czasie I wojny światowej od 1914 r. w POW. W 1915 r. został zastępcą komendanta Komendy Miejscowej w Latowiczu. Od września 1916 r. w Legionach Polskich. Służył w 5 szw. 2 puł LP zapewne aż do likwidacji pułku (19 lutego 1918).

Wyjechał do Chełma, gdzie wstąpił do Straży Kresowej i POW. Brał udział w rozbrajaniu Austriaków w listopadzie 1918 r., po czym automatycznie przeszedł do Wojska Polskiego.

Od 11 listopada 1918 r. służył w 1 szw. 1 pszwol. Brał udział w walkach z Ukraińcami i bolszewikami. W stopniu plut. sprawował dowództwo plut. Wyróżnił się 15 lipca 1920 r., kiedy podczas natarcia bolszewickiej brygady jazdy na czele kilku żołnierzy osłaniał odwrótc szw., ratując przy tym rannego szwoleżera. W 1921 r. przeniesiony do rezerwy.

Otrzymał wówczas gospodarstwo rolne w m. Karczunek na Wołyniu. 1 grudnia 1931 r. przekazał je w dzierżawę i podjął służbę w Straży Granicznej w placówce SG „Uścieryki” (komisariat Żabie). W lutym 1939 r. przeniesiony nad granicę niemiecką do placówki w m. Jamielnik.

Podczas kampanii 1939 r. 1 września placówka ta stawiała opór przez 11 godzin. Następnie uczestniczył w walkach Armii „Pomorze” nad Bzura, a potem w obronie Warszawy. Od 1940 r. brał udział w działalności konspiracyjnej. Początkowo w grupach samoobrony, potem w szeregach ZWZ/AK. Służył m.in. w składzie 27 DP AK na Wołyniu.

Po wojnie objął siedmiohektarowe gospodarstwo rolne we wsi Widzino koło Słupska. Działał w PSL, za co był prześladowany przez funkcjonariuszy UBP.

Zmarł 11 października 1975 r. we wsi Widzino i został pochowany na Cmentarzu Parafialnym w Kobylnicy koło Słupska kwat. A.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.

Żonaty z Eweliną Szczerbicką, miał z nią córki Zofię (ur. 16 IV 1926) zamężną Ziółkowską, urzędniczkę, i Rajmunę zamężną Jaskiewicz, bibliotekarkę, oraz syna Zdzisława (16 listopada 1928 – 17 grudnia 1979), inżyniera-agronoma.

Źródła

„Monitor Polski” nr 64/1937; B. Polak, w: Kawalerowie Virtuti Militari 1792–1945 t. II (1914–1921) cz. 2, Koszalin 1993.