Marian Janicki

Urodził się 9 kwietnia 1891 r. w Poznaniu. Syn Władysława i Marianny (Marii) z Ofierzyńskich (?).

Od 1910 r. pracował w firmie budowlanej w Poznaniu.

W latach 1911–1913 odbył obowiązkową służbę wojskową w armii niemieckiej, po czym pracował jako kreślarz.

W czasie I wojny światowej od 27 lipca 1914 r. w armii niemieckiej. W szeregach pułku grenadierów walczył na froncie zachodnim. Ranny w styczniu 1918 r., do czerwca leczył się w szpitalu. Następnie w stopniu sierż. zwolniony z szeregów armii.

Od 15 września 1918 r. w POW Zaboru Pruskiego ps. „Marjański”. Działał w Komisji Lotnej.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Od 27 grudnia 1918 do 6 stycznia 1919 r. uczestniczył w walkach o Poznań. Następnie do końca marca jako dowódca komp. walczył pod Rynarzewem i Zbąszyniem. W maju 1919 r. ukończył Oficerską Szkołę Straży Ludowej, po czym został przeniesiony do rezerwy.

Do końca 1919 r. pracował jako stolarz w fabryce mebli w Poznaniu. W latach 1920–1921 był właścicielem restauracji w Nowym Tomyślu. Jednocześnie uczestniczył w organizowaniu baonów Obrony Krajowej.

Uczestnik powstań śląskich

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Był właścicielem firmy tapicerskiej.

Podczas II wojny światowej wysiedlony przez Niemców do Ostrowca Świętokrzyskiego, a potem Krakowa. Brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK. Od 1945 r. posiadał stopień kpt.

W latach 1945–1950 właściciel restauracji w Poznaniu.

Zmarł 27 września 1957 r. w Poznaniu i został pochowany na tamtejszym cmentarzu Junikowskim..

Odznaczony Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.

Żonaty z Zofią Ganz.