Urodził się 3 sierpnia 1895 r. we Lwowie. Syn Bartłomieja.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 3 komp. III baonu 1 pp LP. Ranny w nogę w maju 1915 r., w drugiej połowie miesiąca przebywał w szpitalu Czerwonego Krzyża w Ołomuńcu, następnie w szpitalu rezerwowym zorganizowanym w koszarach piechoty w Bielsku, zaś w połowie lipca w szpitalu rezerwowym nr 1 w Wiedniu.
Po 1918 r. w Wojsku Polskim. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Z dniem 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. sap.
W okresie międzywojennym w końcu lat 30. pracował na politechnice w Leodium w Belgii.
Podczas II wojny światowej w 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego, po agresji sowieckiej z 17 września dostał się do niewoli. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na por.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej Wojska Polskiego w Warszawie.
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; Lista strat Legionu Polskiego. Od 1 maja do 1 lipca 1915, Piotrków 1915; „Monitor Polski” nr 64/1937; Rocznik oficerski rezerw 1934.