Bojownikom niepodległości

Marian Jankiewicz

(1897–1967)

Urodził się 25 marca 1897 r. w Zbrudzewie pow. Śrem. Syn Władysława, rolnika, i Zofii z Fenglerów.

Uczył się w szkole ludowej w Zbrudzewie i Śremie, a potem w Miejskiej Szkole Średniej w Kościanie i tam od 1911 r. praktykował w firmie zajmującej się handlem żelazem.

Pracował w drużynie skautowej im. Jana III Sobieskiego, za co był szykanowany przez władze niemieckie.

W 1915 r. objął kierownicze stanowisko w firmie w Grodzisku Wlkp. Kierował tam też drużyną skautową im. T. Kościuszki.

W czasie I wojny światowej w 1917 r. powołany do armii niemieckiej. Służył w 52 pap. Na początku 1918 r. wysłany na front zachodni do Francji, został tam ranny. Po rekonwalescencji przydzielony do 56 pap w Lesznie, współpracował z tamtejszą Radą Ludową.

Zagrożony aresztowaniem z powodu wykradzenia niemieckich dokumentów wojskowych 6 stycznia 1919 r. uciekł z Leszna i 7 stycznia dołączył do oddziałów powstańczych.

Służył w komp. bukowskiej, z którą uczestniczył w walkach pod Zbąszyniem. Po kilkunastu dniach przeniesiony do Dowództwa V Okręgu Wojskowego w Grodzisku, do 30 czerwca sprawował funkcję oficera broni. 1 lipca skierowano go do intendentury polowej w Poznaniu. W styczniu 1920 r. złożył egzamin na oficera kasowego i jako ppor. gosp. otrzymał przydział do 17 DP. W jej składzie brał udział w walkach z bolszewikami. W styczniu 1921 r. powrócił do Biedruska, a potem do Poznania, gdzie był likwidatorem kasy Wojskowego Zakładu Gospodarczego. 1 września przeniesiony do rezerwy. Z dniem 1 czerwca 1925 r. mianowany ppor. rez. int.

Mieszkał w Nowym Tomyślu. Od 26 września zajmował kierownicze stanowisko w Spółce Akcyjnej „Żar”. W 1922 r. uzyskał prokurę w tym przedsiębiorstwie, zaś od 1 lipca 1929 r. był członkiem zarządu.

Należał do Związku Oficerów Rezerwy, działacz WF i PW.

Podczas II wojny światowej wysiedlony przez Niemców do Częstochowy.

Po wojnie powrócił do Nowego Tomyśla. Pracował w Fabryce Narzędzi Chirurgicznych „Chifa”.

Zmarł 13 września 1967 r. w Nowym Tomyślu i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym

Odznaczony Medalem Niepodległości, w PRL otrzymał order Odrodzenia Polski 5 kl.

Żonaty z Marią Musiał, miał z nią córkę Alicję (ur. 1945).

Źródła

Z. Kościański, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918–1919, Poznań 2002; „Monitor Polski” nr 293/1932; Rocznik oficerski rezerw 1934.