Urodził się 15 sierpnia 1900 r. we Lwowie. Syn Józefa, właściciela warsztatu kowalsko-ślusarskiego, i Franciszki z Nieżarów.
Pracował w kuźni ojca.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służyl w 5 komp. 6 pp LP. Chory na zapalenie płuc, w końcu grudnia 1915 r. przebywał w szpitalu twierdzy nr 4 w Krakowie, a na początku stycznia 1916 r. w Domu Uzdrowieńców LP w Kamieńsku. Po rekonwalescencji powrócił do szeregów.
W następstwie kryzysu przysięgowego w Legionach w lipcu 1917 r. internowany w Szczypiornie, skąd jako niepełnoletni został odesłany do domu.
W 1918 r. powołany do armii austro-węgierskiej, służył w Janowie Lubelskim. Po rozbrojeniu okupantów w listopadzie tego roku automatycznie wstąpił do Wojska Polskiego.
Następnie w Policji Państwowej. Był komendantem posterunku w Modliborzycach.
Zdał eksternistycznie marurę w Lublinie oraz kurs nauczycielski. Pracował jako nauczyciel w Wolicy, Majdanie i Modliborzycach. Ze względu na stan zdrowia przebywał w Sanatorium ZNP w Zakopanem. Następnie przeniósł się do Bełżyc i Hrubieszowa, gdzie był urzędnikiem pocztowym. W 1936 r. zamieszkał w Lublinie i pracował w inspektoracie szkolnym. Od 1938 r. był st. referentem w kuratorium szkolnym we Lwowie.
Należał do Związku Legionistów Polskich (oddział lubelski).
Z dniem 1 września 1929 r. mianowany ppor. rez. piech.
W 1939 r. zmobilizowany do Wojska Polskiego.
Podczas II wojny światowej brał udział w kampanii wrześniowej. Po zakończeniu walk zamieszkał w Modliborzycach, gdzie pracował jako nauczyciel. W 1941 r. schwytany przez Niemców w czasie łapanki na dworcu w Lublinie, został osadzony na Zamku Lubelskim. Po około dwóch miesiącach został zwolniony. Powrócił do Modliborzyc, gdzie w 1942 r. został kierownikiem szkoły. Uczestniczył w tajnym nauczaniu. W 1943 r. przeprowadził się do Zarajca. Przed wakacjami 1944 r. powrócił do Modliborzyc.
Po wojnie podjął pracę w inspektoracie szkolnym w Kraśniku, po czym przeniósł się do Olsztyna. Tam był dyrektorem szkoły dla dorosłych. Później przeniósł się do Poznania, gdzie przez krótki okres czasu pracował w kuratorium szkolnym. Następnie przeszedł na emeryturę.
Zmarł 11 lipca 1979 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Komunalnym Północnym kwat. W-IV-1.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
Żonaty (od 26 X 1919) z Marianną Krasowską, miał córkę Krystynę.
Z. Jaremkiewicz, Życie i działalność Mariana Jaremkiewicza, „Janowskie korzenie” nr 10; „Monitor Polski” nr 217/1932; V Lista strat Legionów Polskich, Piotrków 1916; Rocznik oficerski rezerw 1934; Sprawozdanie z działalności Zarządu Oddziału Związku Legionistów Polskich w Lublinie za rok 1937–38, bmrw.