Marian Józef Hudec

Urodził się 23 września 1888 r. we Lwowie. Syn Józefa, działacza socjalistycznego, oraz Heleny z Węgrzynów. Brat Stefana Józefa (zob.).
Uczył się w gimnazjum klasycznym we Lwowie. Był wówczas aktywnym działaczem socjalistycznej organizacji młodzieży szkół średnich „Promień”. Następnie studiował na wydz. prawa Uniwersytetu Lwowskiego – ukończył 4 semestry. Działał wówczas jako instruktor „Promienia” w organizacjach szkolnych i w kole młodocianych robotników przy związku zawodowym metalowców. Równocześnie należał do przywódców postępowej organizacji studenckiej „Życie”, wchodzącej w skład utworzonego w 1910 r. Zw. Stowarzyszeń Młodzieży Niepodległościowej i Postępowej. Od 1913 r. był redaktorem odpowiedzialnym socjalistycznego „Przedświtu”.
Członek Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej 3 sierpnia 1914 r. jako szer. wstąpił do oddziału J. Piłsudskiego. Służył w IV baonie 1 pp LP. Od 1 listopada do 31 grudnia w stopniu sierż. był przydzielony do komendy placu w Trzyńcu. Następnie pełnił funkcję komendanta ekspozytury w stacji chorych LP w Jabłonkowie (1 stycznia-30 marca 1915). Od 1 kwietnia do 30 listopada 1915 r. kierownik kancelarii wojskowej Dep. Wojskowego NKN. 4 czerwca 1915 r. mianowany chor. kanc. Blisko rok (1 grudnia 1915-15 listopada 1916) był oficerem łącznikowym Legionów w austriackiej komendzie obwodowej w Piotrkowie. 1 listopada 1916 r. awansował na ppor. kanc. Następnie służył ponownie w Dep. Wojskowym NKN dla przeprowadzenia jego likwidacji (15 listopada 1916-15 maja 1917). Później był zastępcą kierownika (15 maja-30 sierpnia 1917) i kierownikiem (1 września 1917-31 października 1918) Głównego Urzędu Zaciągu do WP. Ukończył oficerski kurs uzupełniający w Ostrowi (15 maja-30 czerwca 1918). 28 października awansował na por. kanc.
Od 1 listopada 1918 do 15 stycznia 1919 r. był kierownikiem Głównego Urzędu Zaciągu do WP w Piotrkowie, a od 15 stycznia 1919 do 9 marca 1924 r. zastępcą komendanta PKU. Awansowany na kpt. piech. ze starszeństwem z 1 kwietnia 1920, później zweryfikowany z dniem 1 czerwca 1919. 3 marca 1924 r. został urlopowany, a z dniem 30 kwietnia przeniesiony do rezerwy.
Mieszkał w Piotrkowie i pracował w samorządzie. Aktywnie działał w PPS. Przez wiele lat przewodniczył miejscowemu komitetowi robotniczemu oraz był członkiem komisji rewizyjnej OKR na powiat Piotrków-Brzeziny. Z ramienia PPS 10 grudnia 1925 r. wszedł do Rady Miejskiej i przez dwie kadencje był jej wiceprzewodniczącym. Założył kasę wzajemnej pomocy pracowników miejskich m. Piotrkowa. Aktywnie działał w Tow. Uniwersytetu Robotniczego: współpracował z Adamem Próchnikiem w prowadzeniu systematycznych kursów i wykładów dla działaczy związków zawodowych oraz partii.
Zmarł 29 maja 1931 r. w Warszawie i tam został pochowany.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, pośmiertnie otrzymał Krzyż Niepodległości.
Dwukrotnie żonaty: z pierwszą miał córkę Helenę (ur. 1915), druga żoną była Emilia Kobylińska (zob.).