Urodził się 19 sierpnia 1899 r. w Leżajsku. Syn Leona i Anieli z Jarosiewiczów. Brat Mikołaja Jana (zob.).
Podczas I wojny światowej od 1 lutego 1917 r. należał do Polskiej Organizacji Wojskowej w Leżajsku ps. „Kuźma Jeż”. Uzyskał stopień kpr. Brał udział w rozbrajaniu Austriaków w tym mieście (1 listopada 1918).
Następnie 1918 do 14 kwietnia 1919 r. uczestniczył w walkach z Ukraińcami w rejonie Przemyśla, a potem do 30 kwietnia Lwowa (Zimna Woda). Od 15 maja do sierpnia barał udział w walkach od Sądowej Wiszni po Skałat. Podczas wojny z bolszewikami służył w 4 baterii 4 pap. W roku 1921 przeniesiony do rezerwy. 1 lipca 1925 r. mianowany ppor. rez. art. 1 stycznia 1935 r. Awansowany na por. rez. art.
W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) mieszkał we Lwowie. Ukończył studia na Politechnice Lwowskiej, uzyskując dyplom inżyniera kolejnictwa. Pracował jako urzędnik. Należał do Związku Oficerów Rezerwy.
Po II wojnie światowej mieszkał w Lublinie, gdzie pracował zawodowo. Zmarł 18 stycznia 1989 r. w Lublinie, został pochowany na Cmentarzu na Majdanku sektor S4C7.
Żonaty z Kazimierą Radecką, córka Beata (19 lu8tego 1939 – 6 października 1993) – botanik.
Odznaczony Medalem Niepodległości.
„Monitor Polski” 1937, nr 93; Z. Moszumański, Polska Organizacja Wojskowa w Leżajsku, „Almanach Leżajski” nr 12/2016; Ordyczyński Marian, www.lezajskiebiogramy.blogspot.com (dostęp 30 XII 2017); Rocznik oficerski rezerw 1934; R. Rybka, K. Stepan, Awanse oficerskie w Wojsku Polskim 1935–1939, Kraków 2003.