Urodził się 5 stycznia 1896 r. w Stanisławowie. Syn Stanisława i Sabiny z Gromnickich.
W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 2 puł LP, uzyskując stopień wachm.
Po kryzysie przysięgowym w Legionach od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Służył w oddziale sztabowym 2 puł LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) i likwidacji pułku (19 lutego) internowany przez Austriaków w Taraczköz.
Od 5 listopada 1918 r. w stopniu pchor. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Służył w 1 szw. kawalerii lwowskiej „Wilków”.
Zweryfikowany jako kpt. adm. gosp. z 1 czerwca 1919 r., w 1923 r. był oficerem kasowym Szpitala Okręgowego nr VI. W 1924 r. pozostawał już w rezerwie.
Ukończył studia weterynaryjne, po czym podjął służbę czynną w Wojsku Polskim. Mianowany z dniem 1 marca 1930 r. kpt. lek. wet., w 1932 r. był lekarzem weterynarii 22 pal. Awansowany 19 marca 1939 r. na mjr. lek. wet., był wówczas kierownikiem pracowni w Centrum Wyszkolenia i Badań Weterynarii. 31 sierpnia 1939 r. objął funkcję szefa służby weterynaryjnej 44 DP rez.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Uczestniczył m.in. w obronie Warszawy. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej. Przebywał w niej m.in. w oflagu II C w Woldenbergu. Uwolniony w 1945 r., powrócił do kraju.
Po 1945 r. w LWP. W latach 1946–1956 podejrzewany o rozpowszechnianie treści antykomunistycznych pozostawał pod kontrolą operacyjną komunistycznego aparatu bezpieczeństwa.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych i srebrnym Krzyżem Zasługi.
L. Głowacki, Obrona Warszawy i Modlina na tle kampanii wrześniowej 1939, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 24/1933; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 2, 3, Lwów 1936, 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1932; R. Rybka. K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.