Bojownikom niepodległości

Marian Lipszyc

(1896-1945)

Urodził się 15 września 1896 r. w Częstochowie. Syn Maksymiliana i Marii.

W latach 1912-1914 kształcił się w państwowej szkole rzemieślniczej w rodzinnym mieście.

W czasie I wojny światowej od września 1914 r. w Legionach Polskich. Początkowo w służbie werbunkowej w Radomsku, następnie w baonie uzupełniającym mjr. Mieczysława Trojanowskiego oraz 1 komp. IV baonu 1 i 5 pp LP. Ciężko ranny 2 lipca 1915 r. podczas walk nad rz. Kamienną. Leczył się w szpitalu w Jarosławiu, po czym powrócił do komp. W jej składzie od 1 października uczestniczył w walkach na Wołyniu.

W następstwie kryzysu przysięgowego w Legionach w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie, a potem w Łomży.

Uwolniony, wiosną 1918 r. wstąpił do Polskiej Siły Zbrojnej. Służył w II baonie 2 pp PSZ. Po rozbrojeniu Niemców w listopadzie tego roku automatycznie przeszedł do WP.

W składzie II baonu 8 pp leg (b. 2 pp PSZ) brał udział w walkach z Ukraińcami. Ciężko ranny pod Przemyślanami, leczył się w szpitalu w Przemyślu i Lwowie. Po rekonwalescencji w 7 komp. 8 pp leg. Brał udział w walkach z bolszewikami.

W niepodległej Polsce podoficer zawodowy. W 1924 r. awansował na sierż. W 1925 r. przeniesiony do 44 pp, w 1927 r. do 7 pp leg, a w 1927 r. do 36 pp. W 1931 r. służył w 4 komp. 36 pp.

Podczas II wojny światowej w LWP. W stopniu chor. dowodził plut. 7 komp. 18 pp.  Uczestniczył w walkach o Wał Pomorski.

Poległ 6 lutego 1945 r. pod Nadarzycami.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.

Informacja o przyznaniu odznaczenia
Monitor Polski nr 132/1931
Źródła

M. Gałęzowski, Na wzór Berka Joselewicza. Żołnierze i oficerowie pochodzenia żydowskiego w Legionach Polskich, Warszawa 2010; „Monitor Polski” nr 132/1931.