Marian Łodyński

Urodził się 5 lipca 1884 r. w Cle (obecnie część Krakowa). Syn Tadeusza i Zdzisławy ze Strzeleckich.

Ukończył studia historyczne na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, uzyskując doktorat.

W czasie I wojny światowej w armii austro-węgierskiej.

Od listopada 1918 r. w Wojsku Polskim. 2 maja 1919 r. w stopniu por. piech. mianowany dyrektorem Biblioteki Instytutu Historyczno-Wojskowego w Warszawie, 13 czerwca przekształconej w Centralną Bibliotekę Wojskową, której był organizatorem. Zweryfikowany jako ppłk piech. z 1 czerwca 1919 r., funkcję dyrektora CBW sprawowal do 1933 r. Jednocześnie szef wydziału w Wojskowym Instytucie Naukowo-Wydawniczym. 21 sierpnia 1926 r. przedstawił program organizacji bibliotek wojskowych. W 1934 r. został przeniesiony w stan spoczynku.

Od 1935 do 30 czerwca 1938 r. pracował jako wicedyrektor Biblioteki Narodowej im. J. Piłsudskiego.

Historyk, nestor bibliotekarstwa polskiego. Autor prac specjalistycznych.

Wiceprzewodniczący rady Związku Bibliotekarzy Polskich, członek Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Historycznego.

Członek-korespondent Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, współpracownik komisji historycznej i historyczno-wojskowej Polskiej Akademii Umiejętności.

Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej w szeregach AK ps. „Tadeusz”. 29 czerwca 1943 r. Komendant Główny AK gen. Stefan Rowecki powierzył mu zadanie odbudowy Centralnej Biblioteki Wojskowej wraz ze wszystkimi bibliotekami DOK. Opracował Podręcznik bibliotekarski polskiego bibliotekarza wojskowego (1944). Po powstaniu warszawskim w końcu 1944 r. przebywał w Pruszkowie, gdzie pracował przy zabezpieczaniu zbiorów warszawskich bibliotek.

Po zakończeniu wojny od 1945 do 1948 r. pracował jako wicedyrektor Biblioteki Narodowej. Od 1954 do 1968 r. kierownik prac dotyczących centralnego katalogu zbiorów kartograficznych w Instyutucie Geografii Polskiej Akademii Nauk. W 1957 r. uzyskał tytuł naukowy prof.

Zmarł 7 września 1972 r. w Warszawie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Parafialnym na Powązkach w Warszawie kwat. 65.

Żonaty (od 1919 r.) z Ireną Kamieniecką.

Odznaczony orderem Polonia Restituta 4 kl., trzykrotnie Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości, srebrnym Wawrzynem Akademickim PAL i francuskim orderem Palm Akademickich.

Jest patronem auli w CBW.