Urodził się 19 listopada 1901 r. w Piasecznej pow. Żydaczów. Syn Władysława i Heleny z d. Klimke.
Jako uczeń siódmej klasy gimnazjum od 1 listopada 1918 r. w stopniu szer. brał udział w obronie Lwowa przeciwko Ukraińcom. Należał do załogi odcinka I (pododcinek Remiza-Cytadela). Ranny 13 listopada. Od 15 sierpnia 1920 do 15 lutego 1921 r. kształcił się w Szkole Podchorążych Artylerii w Poznaniu.
Mianowany 1 marca 1921 r. ppor. art., został przydzielony do 3 pap leg. Awansowany 1 marca 1923 r. na por. art., w pułku tym służył co najmniej do 1924 r. Następnie (1928) w PKU we Włodzimierzu Wołyńskim, skąd w lipcu 1929 r. został przeniesiony na referenta do PKU w Nisku. Następnie (co najmniej do 1933 r.) kierwonik referatu poborowego w tej komendzie.
Ukończył studia prawnicze, uzyskując dyplom magistra.
Przeniesiony do audytoriatu, 19 marca 1938 r. awansował na kpt. aud. Wiosną 1939 r. był sędzią w Wojskowym Sądzie Rejonowym w Grodnie.
Dalsze jego losy są nieznane.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.
„Monitor Polski” nr 258/1933; Z. Moszumański, Z. Kozak, Wojenne szkoły dla oficerów artylerii (1914-1921), Pruszków brw; Obrona Lwowa 1-22 listopada 1918 t. 3, Lwów 1939; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.