Marian Wincenty Hiller

Urodził się 21 stycznia 1898 r. w Częstochowie. Syn Jana, robotnika, i Konstancji z Reterskich. Brat Romana (zob.).
Uczył się w gimnazjum Gustawa Kośmińskiego w Częstochowie.
Należał do tajnego skautingu.
W czasie I wojny światowej od 14 września 1914 r. w Legionach Polskich. W końcu lipca 1915 r. w stopniu kpr. przydzielony do 8 komp. 6 pp LP, w jego składzie brał udział w walkach na Wołyniu. Ranny 24 października 1915 r. pod Kuklami. Leczył się w szpitalu w Beraun. W następstwie kryzysu przysięgowego w lipcu 1917 r. internowany przez Niemców w Szczypiornie. W grudniu zwolniony, powrócił do Częstochowy i podjął służbę w POW. Brał udział w rozbrajaniu Niemców w tyhm mieście (11 listopada 1918), po czym wstąpił do WP.
Służył w 52 pp, uczestniczył w walkach z bolszewikami.
Zweryfikowany jako por. piech. z 1 czerwca 1919, co najmniej od 1923 do 1935 r. służył w 27 pp. 1 lipca 1925 r. awansował na kpt. piech. Wiosną 1939 r. był referentem mobilizacyjnym i opl w komendzie placu w Częstochowie.
Podczas kampanii 1939 r. objął funkcję zastępcy dowódcy improwizowanego III baonu 360 pp. Brał udział w obronie Warszawy, podczas której 26 września został ranny. Po kapitulacji załogi stolicy (28 września) dostał się do niewoli niemieckiej, w której przebywał przez cały okres wojny m.in. w oflagu II C w Woldenbergu. Uwolniony 16 kwietnia 1945 r., powrócił do Częstochowy.
Od czerwca 1947 r. pracował w administracji Zjednoczenia Kopalń Rudy Żelaza i Topików w tym mieście. Represjonowany przez władze komunistyczne, 31 lipca 1953 r. został zwolniony z pracy.
Zmarł 19 stycznia 1972 r. w Częstochowie i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Kule.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi.