Urodził się 26 marca 1900 r. w Stanisławowie. Syn Józefa i Sabiny z Doskoczów.
Należał do POW w Stanisławowie pod okupacją ukraińską. Po wyzwoleniu Stanisławowa w końcu maja 1919 r. wstąpił do WP.
Początkowo służył w 48 pp, potem w 1 pułku telegraficznym.
Z dniem 1 maja 1921 r. mianowany por. łączn. Służył w 2 płączn w Jarosławiu, w którym był m.in. oficerem 3 komp. szkolnej łączności (1924, 1928). Awansowany 1 stycznia 1928 r. na kpt. łączn., od 1931 r. dowodził komp. telegraficzną 29 DP. W 1934 r. został (początkowo jako p.o.) dowódcą łączności 29 DP. Awansowany 19 marca 1937 r. na mjr. łączn.
Na tym stanowisku wziął udział w kampanii 1939 r. Uczestniczył w walkach w rejonie Piotrkowa Trybunalskiego i na Lubelszczyźnie. Zapewne pod koniec września dostał się do niewoli sowieckiej. Przebywał w obozie w Starobielsku.
W kwietniu lub maju 1940 r. zamordowany w Charkowie.
Odznaczony Krzyżem Walecznych, złotym i srebrnym Krzyżem Zasługi oraz Medalem Niepodległości, pośmiertnie (2007) awansował na ppłk.
Jego pamięci poświęcono tablicę w katedrze polowej WP w Warszawie..
Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego, Warszawa 2003; A. Deblessem, Wspomnienia z prac i walk o polskość Stanisławowa ze specjalnem podkreśleniem akcji P.O.W. z czasów 1918-1920 r., bmw 1934; „Monitor Polski” nr 258/1933; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.