Bojownikom niepodległości

Michał Antoniewicz–Woysym

(1897–1989)

Michał Antoniewicz–WoysymUrodził się 7 lipca 1897 r. w Krakowie. Syn Wacława i Ewy. Uczeń gimnazjum.

Od roku 1900 należał do Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół” w Krakowie.

W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. W marcu 1915 r. zgłosił się do kadry kawalerii w Kołomyi. W lipcu 1915 r. wszedł w skład 6 szw. 2 puł LP, z którym wyszedł w pole. W czerwcu 1916 r. mianowany st. uł., w październiku kpr., w styczniu 1917 r. plut. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 od września w składzie 2 puł LP podjął służbę w Polskim Korpusie Posiłkowym.  W grudniu 1917 r. awansował na wachm. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą 19 lutego 1918 r. internowany przez Austriaków . Przebywał w obozie w Szaldobos.

W niepodległej Polsce (po 11 listopada 1918) służył w Wojsku Polskim. W styczniu 1919 r. jako chor. pełnił służbę w 2 puł.

Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 czerwca 1919 r. i awansowany 1 lipca 1923 r. na rtm. kaw., służył jako dowódca 2 szw. w 2 pszwol (1923, 1924) i w Centrum Wyszkolenia Kawalerii (1928, 1930, 1932). Z dniem 1 stycznia 1931 r. awansował na mjr. kaw. Wiosną 1939 r. był rejonowym inspektorem koni w Tarnowie.

Jeden z najwybitniejszych polskich jeźdźców. Uczestnik igrzysk olimpijskich w 1928 r. Zdobył na nich drużynowo srebrny (konkurs skoków przez przeszkody) i brązowy (wszechstronny konkurs konia wierzchowego) medal. W latach 1932–1939 członek zarządu Polskiego Związku Jeździeckiego; był także członkiem–seniorem kolegium sędziów związku. W 1936 r. sędzia podczas igrzysk olimpijskich w Berlinie.

Należał do Związku Legionistów Polskich (Koło żołnierzy 2 puł LP).

Podczas kampanii 1939 r. po 17 września przeszedł na Węgry, gdzie przebywał do marca 1944 r. Następnie do końca wojny więziony przez Niemców w oflagach w Kaiserslautern, Luckenwalde i Genshagen.

Po wojnie zamieszkał w USA. Trener jeździecki reprezentacji Stanów Zjednoczonych na olimpiadzie w Melbourne w 1956 r.

Zmarł 1 grudnia 1989 r. w Austin, USA.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, złotym i dwukrotnie srebrnym Krzyżem Zasługi.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914–1918 t. 1, Kraków – Warszawa – Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863–1938 Słownik biograficzny t. 2, Mińsk Mazowiecki – Warszawa – Kraków 2011; Z. Głuszek, Polscy olimpijczycy. Leksykon 1924–1972, Warszawa 1976; S. Łoza, Czy wiesz kto to jest?, Warszawa 1938; „Monitor Polski” nr 132/1931; W. Pruski, Dzieje konkursów hippicznych w Polsce, Warszawa 1982; Rocznik oficerów kawalerii 1930; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932; R. Rybka, K. Stepan, Rocznik oficerski 1939, Kraków 2006.