Bojownikom niepodległości

Michał Bałycz

(1896–po 1932)

Urodził się 20 września 1896 r. we Lwowie. Syn Jana.

Był murarzem.

W czasie I wojny światowej od 13 sierpnia 1914 r. w oddziałach strzeleckich i Legionach Polskich. Służył w 2 pp LP. Podczas walk w Karpatach 22 grudnia dostał się do niewoli rosyjskiej pod Zieloną. Zbiegł z niewoli i w czerwcu 1915 r. powrócił do Legionów. Przydzielony do 6 pp LP.

Po kryzysie przysięgowym w Polskim Korpusie Posiłkowym. W stopniu kpr. był żołnierzem 2 komp. km 2 pp LP. W następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą (15/16 lutego 1918) internowany przez Austriaków w Szaldobos.

Od listopada 1918 r. w WP. Brał udział w walkach z Ukraińcami. 10 listopada dostał się do niewoli, w której przebywał do 15 sierpnia 1919 r.

W niepodległej Polsce mieszkał w rodzinnym mieście. Był niższym funkcjonariuszem.

Zmarł po 1932 r.

Odznaczony Krzyżem Niepodległości.

Źródła

J. Cisek, E. Kozłowska, Ł. Wieczorek, Słownik Legionistów Polskich 1914-1918 t. 1, Kraków, Warszawa, Zalesie Górne 2017; W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 3, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2011; „Monitor Polski” nr 217/1932.