Urodził się 28 września 1881 r. w Łasku. Syn Konstantego, strażnika, i Ireny z Wernerów.
Około 1900 r. zamieszkał w Pabianicach, gdzie pracował jako tkacz.
Od 1904 r. należał do PPS ps. „Prentki”. Podczas rewolucji 1905 r. uczestniczył w strajkach i demonstracjach, w związku z czym był poszukiwany przez żandarmerię. Aresztowany i uwięziony w Białymstoku, został zwolniony na podstawie amnestii. W 1908 r. ponownie aresztowany, po czym skazany na trzy lata zesłania do guberni astrachańskiej. Po odbyciu kary powrócił do Łodzi i kontynuował działalność w PPS-Lewicy. W listopadzie 1912 r. ponownie aresztowany; był więziony do wybuchu I wojny światowej.
Od 1915 r. wchodził w skład zarządu Robotniczego Stow. Spożywczego „Robotnik”.
Od grudnia 1918 r. należał do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski. W lutym 1921 r. został aresztowany i wyrokiem Sądu Okręgowego w Łodzi z 3 grudnia skazany na osiem lat więzienia. 7 lipca 1922 r. uniewinniony przez Sąd Apelacyjny w Warszawie.
Jego późniejsza działalność jest bliżej nieznana. Do 1936 r. mieszkał w Łodzi. Następnie przeniósł się do Tomaszowa Mazowieckiego. Pracował jako handlowiec.
Zmarł po 1937 r.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości.
W.K. Cygan, Żołnierze Niepodległości 1863-1938. Słownik biograficzny t. 4, Mińsk Mazowiecki-Warszawa-Kraków 2012; W. Latyński, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego t. 1, Warszawa 1985; „Monitor Polski” nr 259/1937.