Urodził się 21 sierpnia 1894 r. w Rutkach pow. Wągrowiec. Syn Andrzeja, robotnika rolnego, i Marii z Janowskich.
W latach 1901-1908 kształcił się w szkole ludowej w Rybowie i Brzeznach Niemieckich. Uczestniczył w strajku szkolnym i w zbiórce funduszy na zakup wozu dla Michała Drzymały.
Po ukończeniu nauki pracował w majątku w Bogdanowie.
W czasie I wojny światowej 8 września 1915 r. powołany do armii niemieckiej, służył w niej do 17 grudnia 1918 r. Brał udział w walkach na froncie wschodnim, bałkańskim i zachodnim. Należał do tajnej organizacji wojskowej.
Od 18 grudnia 1918 r. uczestniczył w przygotowaniach do powstania w Gołańczy. Po jego wybuchu brał udział w walkach o miasto w szeregach komp. gołanieckiej 4 pstrz wlkp (potem: 12 komp. 58 pp), a potem do 18 lutego 1919 r. na froncie północnym w okolicach Rynarzewa, Budzynia, Chodzieży i Wągrowca. Później uczestniczył w wojnie z bolszewikami. 18 grudnia 1920 r. przeniesiony do rezerwy.
Zamieszkał w Poznaniu. W okresie od 3 stycznia do 14 lipca 1921 r. pracował w Dyrekcji Krajowego Ubezpieczenia Ogniowego. Następnie pracował jako adiunkt celny w urzędach celnych w Poznaniu, Zbąszyniu, Lesznie, Kopanicy i Gdyni. Od 1938 r. celnik w Łodzi (do 1944 r.).
Podczas II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej.
Po wojnie mieszkał w Łodzi i pracował w swoim zawodzie. W 1958 r. przeszedł na emeryturę.
Zmarł 2 stycznia 1967 r. w Łodzi i tam został pochowany.
Odznaczony Krzyżem Walecznych i Medalem Niepodległości.
Żonaty z Magdaleną Borkowską, miał z nią córki Zuzannę (ur. 1931), Zdzisławę (ur. 1932) zamężną Piórkowską oraz Barbarę (ur. 1939).
G. Łukomski, w: Słownik biograficzny powstańców wielkopolskich 1918-1919, Poznań 2002; „Monitor Polski” nr 63/1933.