Urodził się 22 stycznia 1897 r. w Wilnie.
Studiował medycynę.
Członek POW. Służył w KN3.
Po 1918 r. w WP. Mianowany ppor. plek., z dniem 1 czerwca 1921 r. awansował na por. plek. Był młodszym lekarzem 76 pp, odkomenderowanym celem dokończenia studiów na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. W 1926 r. uzyskał dyplom lekarski. Specjalizował się w chorobach wewnętrznych i dziecięcych. W 1928 r. był lekarzem w szpitalu Obozu Warownego Wilno. Awansowany 1 stycznia 1930 r. na kpt. lek., co najmniej od 1932 do końca 1938 r. lekarz w wojskowym sanatorium „Kościeliska” w Zakopanem. Z dniem 1 stycznia 1936 r. awansował na mjr. lek. Wiosną 1939 r. sprawował funkcję komendanta wojskowego sanatorium w Rabce.
Podczas II wojny światowej komendant 1 Szpitala Wojennego w Armii Polskiej na Wschodzie.
Zmarł 20 stycznia 1944 r. w Ramleh w Palestynie. Pochowany na brytyjskim cmentarzu wojennym.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i złotym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie awansował na ppłk. lek.
J.B. Gliński: Słownik biograficzny lekarzy i farmaceutów ofiar II wojny światowej t. 1 (Wrocław 1997);
A. Holiczenko: Żołnierze tajnego frontu. Lista imienna KN3 POW-Wschód, 1914-1921 (Olsztyn 2012); Lista starszeństwa oficerów zawodowych korpusu sanitarnego 1934; Rocznik oficerski 1923, 1924, 1928, 1932, 1939; Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939-1946 (Londyn 1952); Monitor Polski nr 132/1931.