Michał Burgiełł

Urodził się 11 marca 1895 r. W czasie I wojny światowej w Legionach Polskich. Służył w 1 pp LP. 1 stycznia 1917 r. mianowany chor. piech. Po kryzysie przysięgowym od września 1917 r. w Polskim Korpusie Posiłkowym. Przydzielony do 2 puł LP, był szefem jego kancelarii aż do likwidacji pułku (19 lutego 1918) w następstwie przejścia II Brygady przez front pod Rarańczą. Od 1918 r. w WP. W stopniu ppor. rech. był oficerem Okręgowego Urzędu Gospodarczego Warszawa-Powązki. 11 sierpnia 1919 r. przeniesiony do intendentury 2 DP Leg, 1 stycznia 1920 r. awansował na por. rach. Później przydzielony do intendentury DOGen Warszawa, w październiku 1920 r. awansował na mjr. gosp. (z dniem 1 kwietnia). Od marca 1921 r. oficer sekcji budżetowej Oddz. IV MSWojsk. Zweryfikowany jako mjr adm. z 1 czerwca 1919 r., w latach 1922-1923 studiował w Wyższej Szkole Intendentury w Warszawie. Po jej ukończeniu od listopada służył w szefostwie intendentury DOK nr I, a od 11 stycznia 1924 r. w Szefostwie Administracji Armii, awansując z dniem 15 sierpnia 1924 r. na ppłk. int. z wsw. Od 14 października 1925 r. kierownik referatu w I Okręgowym Szefostwie Intendentury. 11 października 1926 r. przeniesiony do rezerwy kadry oficerów służby intendentury przy Dep. VII MSWojsk, od 5 maja 1927 r. był kierownikiem Rejonowego Kierownictwa Intendentury Wilno. 15 marca 1929 r. został kierownikiem filii Wojskowego Zakładu Zaopatrzenia Intendentury w Grodnie, po czym 18 czerwca 1930 r. został szefem intendentury i taborów OK nr II w Lublinie. Działacz Ligi Morskiej i Kolonialnej. W 1933 r. został wybrany skarbnikiem Zarządu Okręgu w Lublinie. Zmarł 8 lipca 1935 r. w Warszawie. Pochowany na Cmentarzu Komunalnym przy ul. Białej w Lublinie. OdznaczonyKrzyżem Niepodległości, orderem Polonia Restituta 5 kl. i dwukrotnie Krzyżem Walecznych.