Urodził się 23 maja 1897 r. w Sokalu. Syn Kazimierza i Pelagii z Duszków.
Ukończył szkołę wydziałową i seminarium nauczycielskie w Sokalu.
Od 1913 r. członek Zw. Strzeleckiego.
W czasie I wojny światowej od sierpnia 1914 r. w Legionach Polskich ps. „Litworek”, „Kamiński”. Służył w 1, a potem 4, pp LP. Po kryzysie przysięgowym z lipca 1917 r. internowany.
Zwolniony, przeszedł do służby w POW. Był komendantem V obwodu w Lipnikach i Jednaczewie.
Po 1918 r. w WP. W stopniu pchor. dowodził komp. oraz był referentem oświatowym 33 pp. Po wojnie z bolszewikami w rezerwie. Zweryfikowany jako por. rez. piech. z 1 czerwca 1919 r.
Zamieszkał w Kupisach koło Łomży. Pracował jako prof. Seminarium Nauczycielskiego Męskiego w Łomży. Następnie burmistrz Zambrowa.
Członek Zw. Peowiaków. Od czerwca 1930 r. przewodniczący zarządu Okręgu Łomżyńskiego oraz członek sądu honorowego.
Podczas II wojny światowej aresztowany przez NKWD i osadzony w Ostaszkowie. Następnie zesłany na Syberię. W 1947 r. powrócił do Polski.
Przez dwa lata pracował w Seminarium Nauczycielskim w Łomży. Następnie lekarz stomatolog. Do 1966 r. mieszkał w Kupiskach, a potem w Łomży.
Zmarł 10 maja 1986 r. w Łomży i został pochowany na tamtejszym Cmentarzu Katedralnym przy ul. Kopernika.
Odznaczony Krzyżem Niepodległości i złotym Krzyżem Zasługi.
Żonaty, miał synów Kazimierza (ur. 1919) i Leszka i dwie córki.
T. Dudziński, J. Sobolewski, Stanęli o Polskę się bić, Grajewo2011; „Monitor Polski” nr 87/1931 [ogłoszony powtórnie „Monitorem Polskim” nr 177/1938]; „Peowiak” nr 1/1930; Rocznik oficerski 1923, 1924; Rocznik oficerski rezerw 1934.