Michał Jabłoński

Urodził się 29 września 1897 r. we wsi Jabłoń-Samsony koło Szepietowa. Syn Wincentego, rolnika, i Marianny z Kuleszów.

Ukończył trzy klasy szkoły handlowej w Warszawie.

W czasie I wojny światowej od 1915 r. w Legionie Puławskim, walczącym u boku Rosji. W marcu 1916 r. przeniesiony do Dyonu Ułanów Polskich (późniejszy 1 puł). Uczestniczył w walkach z wojskami państw centralnych. W 1 puł służył do lipca 1918 r.

Od 11 listopada w Wojsku Polskim. Był żołnierzem konnego oddziału wywiadowczego Białostockiego pstrz (później IV dyon 3 psk). Latem 1920 r. pełnił służbę w 211 puł Armii Ochotniczej. Szczególnie wyróżnił się 17 sierpnia, kiedy zlikwidował obsługę bolszewickiego km, zadającą straty atakującym Polakom.

Po wojnie był podoficerem zawodowym. Służył w 23 puł (b. 211 puł Armii Ochotniczej). W 1933 r. posiadał stopień st. wachm. 23 sierpnia 1939 r. przeniesiony do 4 puł.

W jego składzie brał udział w kampanii 1939 r. Dostał się do niewoli niemieckiej i do 25 listopada 1940 r. przebywał w stalagu III A w Luckenwalde w Brandemburgii. Zwolniony, powrócił do domu i podjął działalność konspiracyjną w AK. Awansował na chor.

Zmarł 8 lutego 1961 r. w Białymstoku. Pochowany na tamtejszym cmentarzu parafii farnej.

Odznaczony orderem Virtuti Militari 5 kl., Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i brązowym Krzyżem Zasługi.

Żonaty (od 1922 r.) z Jadwigą Walentynowicz, miał syna Mariana (ur. 1923).