Michał Jaczyński

Urodził się 23 listopada 1901 r. w Marcinkowie koło Mogilna. Syn Kazimierza i Heleny z Mlickich.

Uczestnik powstania wielkopolskiego. Służył w 3 puł wlkp (potem: 17 puł). Ukończył szkołę podchorążych i w stopniu pchor. był dowódcą III plut. 3 szw. Brał udział w walkach z bolszewikami. Mianowany ppor. kaw., uczestniczył w wyprawie kijowskiej, podczas której 31 maja pod wsią Wrotoczyce został ranny.

Zweryfikowany jako por. kaw. z 1 stycznia 1922 r., służył w 17 puł. Po 1924 r. przeniesiony do 15 puł. przed 1928 r. został oficerem młodszym szw. samochodów pancernych 3 DK (potem: 3 szw. samochodów pancernych). W 1934 r. przeniesiony do 4 szw. samochodów pancernych, w 1932 r. służył w DOK nr IX. 1 stycznia 1933 r. awansował na rtm. kaw. Przeniesiony do 1 puł, dowodził szw. Wiosną 1939 r. był adiutantem i jednocześnie dowódcą szw. gospodarczego 1 puł.

Jednoczenie właściciel majątku Bielice w Wielkopolsce.

Podczas kampanii 1939 r. adiutant 1 puł. 9 września został p.o. zastępcy dowódcy pułku. Ciężko ranny w obie nogi 11 września pod Długoborzem koło Zambrowa na skutek pomyłkowego ostrzału przez polską piechotę, dostał się do niewoli niemieckiej. Leczył się w Szpitalu Ujazdowskim w Warszawie. Po amputacji nogi zwolniony jako inwalida. Mieszkał w Sobieniach Szlacheckich. Podjął działalność konspiracyjną w szeregach ZWZ/AK. Prowadził kurs szkoły podchorążych. Brał udział w organizowaniu pomocy Żydom. 15 czerwca 1942 r. aresztowany przez Niemców, został osadzony w areszcie w al. Szucha w Warszawie. Rozpoznany jako powstaniec wielkopolski.

Około 22 czerwca lub 2 października 1942 r. został rozstrzelany (wg innych danych zginął na przełomie 1942 i 1943 r.).

Odznaczony Krzyżem Walecznych, Medalem Niepodległości i srebrnym Krzyżem Zasługi, pośmiertnie otrzymał order Virtuti Militari 5 kl.

Rodziny nie założył.